Mexicaanse hond
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Mexicaanse hond is de naam voor een bepaald soort storing bij radiotoestellen van het regeneratieve type, dat bij onzorgvuldige bediening als zender fungeert en daarmee de radiogolven, die dit toestel en toestellen in de buurt opvangen, verstoort door interferentie. Dit geeft een jankend geluid.
Om de gevoeligheid en de selectiviteit van de regeneratieve ontvanger zo hoog mogelijk te maken, wordt in dit type positieve terugkoppeling toegepast. Dit is een goedkope manier om een hoge versterking te verkrijgen. Bij te veel terugkoppeling wordt de versterking oneindig; de versterker werkt nu tevens als oscillator.
Wordt de radio op een andere zender afgestemd, dan moet ook de terugkoppeling worden bijgesteld. De beste gevoeligheid ontstaat als de terugkoppeling op het randje van oscillatie wordt ingesteld, met andere woorden, de gebruiker moet de terugkoppeling iets terugdraaien zodra hij de Mexicaanse hond hoort.
Daar de terugkoppelingsschakeling direct met de antenne is verbonden, zal een oscillerend toestel als zender fungeren. De Mexicaanse hond is dus ook hoorbaar in andere radiotoestellen in de omgeving die op dezelfde zender zijn afgestemd. Het is dan ook wettelijk verboden een toestel onnodig te laten oscilleren.
Toen in de jaren 30 van de 20e eeuw de elektronenbuis goedkoper werd en ruimer beschikbaar kwam, werd de regeneratieve ontvanger verdrongen door de complexere en kwalitatief betere superheterodyne-ontvanger. Hiermee behoorde de Mexicaanse hond tot het verleden.