Probatie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Probatie is een begrip uit het Belgische strafrecht. Het betreft een maatregel die gekoppeld is aan een hoofdstraf. Het betekent dat de rechter een persoon kan verplichten bepaalde voorwaarden na te leven tijdens een proeftermijn.
De probatie kan alleen worden toegestaan bij een opschorting van veroordeling of bij een uitstel van de tenuitvoerlegging van de straf. In beide gevallen kan de proeftermijn tussen één en vijf jaar liggen.
De wettelijke basis van deze modaliteit is de Wet van 29 juni 1964 betreffende de opschorting, het uitstel en de probatie.[1]
Sinds 2014 is de probatie eveneens mogelijk als autonome (hoofd)straf. Deze mogelijkheid werd verder uitgewerkt in 2016.