Solvabiliteit II-richtlijn
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Solvabiliteit II-richtlijn (veelal kortweg aangeduid als Solvency II) is een op 31 oktober/1 november 2012 in werking getreden Europese richtlijn van 25 november 2009 die een geharmoniseerd Europees toezichtraamwerk voor (her)verzekeraars beoogt.[1] Deze richtlijn vervangt en integreert een groot aantal bestaande verzekeringsrichtlijnen in een kaderrichtlijn. Het doel is dat verzekeraars voldoende kapitaal achter de hand hebben om een bankroet te voorkomen.
Een wijzigingsvoorstel van de richtlijn dateert van 19 januari 2011 en houdt onder andere verband met de oprichting op 1 januari 2011 van de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen (European Insurance and Occupational Pensions Authority, EIOPA) en de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon. De uiterste data voor de omzetting en de toepassing van de Richtlijn 2009/138/EG waren aanvankelijk respectievelijk 31 oktober 2012 en 1 november 2012, maar werd op 2 oktober 2013 door de Europese Commissie verschoven naar 31 januari 2015 en de eerste toepassing tot 1 januari 2016. Op 1 januari 2016 werd de richtlijn van kracht.[2]
Europese pensioenfondsen willen niet aan deze Solvency II-richtlijn worden onderworpen.[3]