Spathicephalus
geslacht uit de familie Spathicephalidae / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Spathicephalus[1][2] is een geslacht van uitgestorven stamtetrapoden (vroege viervoetige gewervelde dieren) dat leefde in het Midden-Carboon.
Spathicephalus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg- tot Laat-Carboon | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Spathicephalus mirus | ||||||||
Taxonomische indeling | ||||||||
| ||||||||
Geslacht | ||||||||
Spathicephalus Watson, 1926 | ||||||||
Typesoort | ||||||||
Spathicephalus mirus | ||||||||
|
Het geslacht omvat drie soorten: de typesoort Spathicephalus mirus uit Schotland, die bekend is van twee grotendeels complete schedels en ander schedelmateriaal, de soort Spathicephalus pereger uit Nova Scotia, die bekend is van een enkel fragment van het schedeldak en Spathicephalus marsdeni uit Schotland. Gebaseerd op het materiaal van Spathicephalus mirus, is het uiterlijk van Spathicephalus anders dan dat van andere vroege Tetrapoda, met een afgeplatte, vierkante schedel en kaken bekleed met honderden zeer kleine beitelachtige tanden. Spathicephalus deelt echter verschillende anatomische kenmerken met een familie van stamtetrapoden genaamd Baphetidae, waardoor de meeste paleontologen die het geslacht hebben bestudeerd, het in de grotere groep Baphetoidea plaatsen, vaak als onderdeel van zijn eigen monotypische familie Spathicephalidae. Men denkt dat Spathicephalus zich heeft gevoed met ongewervelde waterdieren door een combinatie van zuigvoeding en filtervoeding.