Symfonie nr. 38 (Haydn)
Haydn / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Symfonie nr. 38 (bijgenaamd de Echo-symfonie) is een symfonie van Joseph Haydn in de toonsoort C-majeur, die hij vermoedelijk in 1768 gecomponeerd heeft.[1] Door vorst Nikolaus werd vanaf 1762 een groter orkest voor het rijke geënsceneerde leven op slot Esterhaza ingesteld. Voor dit type orkest zijn juist de 'stralende' symfonieën in C-majeur met hun trompetten en pauken karakteristiek, die in de traditie van de barokke 'Intrada's' (openingsmuziek bij een feestelijke gelegenheid) staan.[2] In dezelfde traditie staan naast nr. 38 ook Haydns symfonieën nrs. 20, 32, 33, 41, 48, 50 en 69.
Symfonie nr. 38 | ||||
---|---|---|---|---|
Componist | Joseph Haydn | |||
Soort compositie | symfonie | |||
Toonsoort | C majeur | |||
Andere aanduiding | Hoboken I/38 | |||
Compositiedatum | 1768 | |||
Duur | ca. 20 minuten | |||
Vorige werk | Symfonie nr. 37 | |||
Volgende werk | Symfonie nr. 39 | |||
Oeuvre | Symfonieën van Joseph Haydn | |||
|
De bijzonderheden van de 38e Symfonie liggen vooral in het barokke karakter van het 2e deel met imitaties en echo's, en aan het gebruik van een solo-hobo in het Trio en de Finale. Kenyon[1] ziet dit in samenhang met de benoeming van de hoboïst Vittorino Colombazzo in het orkest.