Triglief
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een triglief (Gr. τρίγλυφος, "in drieën gekeept") is de architectonische term voor een met twee hele en twee halve verticale sleuven versierde stenen plaat als onderdeel van een Dorisch fries.
Tussen de trigliefen in het fries bevinden zich de metopen. Trigliefen zijn waarschijnlijk de architectonische weergave in steen van de afdekplaten van de uiteinden van oorspronkelijk houten balken in een tempel.
Architectonische aspecten Griekse tempelbouw
Oud-Griekse bouworden: | Dorische orde · Ionische orde · Korinthische orde |
Tempelvormen: | amfiprostylos · antentempel · dipteros · dubbele antentempel · peripteros · prostylos · pseudoperipteros · pseudodipteros · tholos · monopteros |
Ruimten in tempel: | adyton · naos · opisthodomos · pronaos · prostylon |
Onderdelen van hoofdgestel: | akroterion · antefix · architraaf · cimaas · fries · fronton · geison · guttae · kroonlijst · metope · mutulus · regula · taenia · tandlijst · triglief |
Onderdelen van zuil: | abacus · acanthusbladeren · atlant · basement · cannelure · cymatium · echinus · kapiteel · kariatide · propyleeën · scotia · torus · voluut |
Onderdelen van fundering: | euthynteria · krepis · stereobaat · stylobaat |