Verdrag ter bescherming van het immaterieel cultureel erfgoed
internationaal verdrag / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Verdrag ter bescherming van het immaterieel cultureel erfgoed[1] (in het Engels: Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage) is een internationaal verdrag van de UNESCO, dat tot doel heeft om dingen die behoren tot het niet-materiële culturele erfgoed, zoals tradities, die vanuit internationaal oogpunt gezien belangrijk zijn, te bewaren.
Verdrag ter Bescherming van het Immaterieel Cultureel Erfgoed | ||||
---|---|---|---|---|
Lidstaten per zomer 2014 | ||||
Ondertekend | 17 oktober 2003 in Parijs | |||
In werking getreden | 20 april 2006 | |||
Talen | Arabisch, Engels, Spaans, Frans, Russisch, Chinees | |||
|
Het verdrag werd op 17 oktober 2003 vastgesteld door de Algemene Conferentie van de Unesco (de organisatie van de Verenigde Naties voor onderwijs, wetenschap, cultuur en communicatie). Het trad in werking in 2006 nadat het 30-ste land (30e lidstaat van Unesco) het verdrag had geratificeerd.
Op basis van dit verdrag is er een lijst in wording van immaterieel erfgoed. Ook is er een beperkte kleinere lijst van die dingen uit de grote lijst die internationaal gezien belangrijk genoeg zijn om echt internationaal beschermd te worden. De landen die tot het verdrag zijn toegetreden nemen op zich om nationaal (dat wil zeggen binnen het eigen land) een lijst op te maken van zaken die in aanmerking komen voor opname op de Unesco-lijst.