Warmtewet
wet / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Warmtewet is een Nederlandse wet die op 1 januari 2014 van kracht is geworden[1]. De wet geeft regels omtrent stads- en blokverwarming en warmte-koudeopslag en is gericht op de levering aan kleinverbruikers zoals consumenten. Bij deze types energielevering is er geen landelijk netwerk, waardoor de afnemer geen keus heeft voor een leverancier.
De Warmtewet geldt voor aansluitingen tot maximaal 100 kilowatt, dat zijn bijna alle huishoudens. Woningcorporaties krijgen op grond van de warmtewet een rol als energieleverancier. In 2021 was ongeveer 6,4% van de Nederlandse woningen aangesloten op stadsverwarming.
Het ligt in de verwachting dat een nieuwe Wet collectieve warmtevoorziening op 1 januari 2025 in werking treedt en de bestaande Warmtewet vervangt. De nieuwe wet beoogt (i) groei van collectieve warmtesystemen door nieuwe spelregels (marktordening); (ii) transparantie in de tariefstelling; (iii) aanscherpen van vereisten voor leveringszekerheid; (iv) zeker stellen van de verduurzaming.[2]