Waterboarding
marteltechniek / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Waterboarding, in het Nederlands soms als gesimuleerd verdrinken of schijnverdrinking omschreven, is een omstreden harde verhoortechniek waarbij de vastgebonden verhoorde een natte doek over het gezicht krijgt gelegd waarover telkens water wordt uitgegoten. Het water in de doek maakt het min of meer onmogelijk om adem te halen. Hierdoor krijgt de verhoorde het gevoel te verdrinken.
Door mensenrechtenorganisaties wordt waterboarding als martelen aangemerkt. Na afloop van de Tweede Wereldoorlog zijn op aandringen van de VS verschillende Japanners ter dood veroordeeld, die deze techniek hadden toegepast op geallieerde krijgsgevangenen.[1]