Wet zorg en dwang
wetgeving rondom gedwongen zorg in de ouderenzorg en zorg voor mensen met een verstandelijke beperking / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Wet zorg en dwang (Wzd) is een Nederlandse wet die de rechten regelt rondom onvrijwillige opname en onvrijwillige zorg voor mensen met dementie en/of een verstandelijke beperking. De wet volgde op 1 januari 2020 de wet op die in Nederland tot dan toe de gedwongen opnames, behandeling en verpleging van mensen regelde: de Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen (Wet Bopz). Die oude wet was primair gericht op psychiatrische behandelingen in een psychiatrisch ziekenhuis en daardoor minder geschikt voor andere vormen van zorg. De wet maakt onderscheid tussen wilsbekwame en wilsonbekwame mensen.
De Wzd geldt in zorginstellingen en ook in de thuissituatie, logeeropvang en in kleinschalige woonvormen, echter niet voor de zorg voor kinderen door ouders.[1] De wet heeft als hoofdregel dat er geen onvrijwillige zorg wordt toegepast, tenzij het niet anders kan. Er is een rechterlijke machtiging nodig voor het toepassen van onvrijwillige zorg, ofwel dwang.[2]