18 Dywizja Piechoty (II RP)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
18 Dywizja Piechoty, „Żelazna Dywizja” (18 DP) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Ten artykuł dotyczy 18 DP istniejącej w latach 1920–1939. Zobacz też: inne dywizje piechoty noszące numer „18”. |
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
23 stycznia 1920 | ||
Rozformowanie |
13 września 1939 | ||
Nazwa wyróżniająca |
„Żelazna Dywizja” | ||
Tradycje | |||
Kontynuacja |
18 Brygada Zmechanizowana | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
gen. Franciszek Krajowski | ||
Ostatni |
płk dypl. Stefan Kossecki | ||
Działania zbrojne | |||
wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Krzemieńcem (11–21 VII 1920) bitwa o Borkowo (13–14 VIII 1920) bitwa nad Wkrą (14–18 VIII 1920) bitwa nad Stochodem (15 IX 1920) kampania wrześniowa | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj sił zbrojnych | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość |
Front Podolski | ||
Skład |
33 pp (1921-39) | ||
|
Pułki wchodzące w skład 18 Dywizji Piechoty wywodzą swój rodowód z jednostek „Błękitnej Armii” gen. Józefa Hallera. W 1919, w wyniku reorganizacji odrodzonego Wojska Polskiego, Grupę gen. Bonnina przeformowano na 18 Dywizję Piechoty, a z rozwiązywanej Grupy gen. Tranié 18 DP przejęła dwa jej pułki. W skład dywizji weszły: weszły: 42 pp, 144 pp (późniejszy 71 pp), 145 pp (późniejszy 72 pp) i 149 pp (późniejszy 49 pp) oraz 18 pułk artylerii polowej.
Dywizja walczyła z bolszewikami na Podolu i nad Uszycą. W czasie polskiej ofensywy na Ukrainie nacierała na południowym skrzydle 6 Armii. Od 26 maja 1920 uczestniczyła w walkach obronnych w okolicach Hajsyna nad rzeką Sob. W czerwcu prowadziła walki odwrotowe, a w lipcu walczyła z powodzeniem z 1 Armią Konną Siemiona Budionnego w rejonie Ostroga, Dubna i Brodów. Zakończyła je 3 sierpnia odbiciem Brodów z rąk bolszewickich. W sierpniu przetransportowana została w rejon Warszawy i weszła w skład 5 Armii gen. Władysława Sikorskiego. W okresie Bitwy Warszawskiej, nad Wkrą, powstrzymywała natarcia bolszewickich oddziałów 3. i 14 Armii. Brała też udział w walkach z 4 Armią i III Korpusem Konnym Gaja. Po bitwie nad Wkrą przydzielona została do składu 3 Armii i walczyła na Wołyniu i Polesiu.
Po wojnie polsko-bolszewickiej 18 DP przeszła na etat pokojowy. Liczbę pułków piechoty zredukowano do trzech. W strukturze dywizji znalazły się 33, 42 i 71 pułki piechoty oraz 18 pułk artylerii lekkiej. Sztab dywizji stacjonował w garnizonie Łomża.
W okresie kampanii wrześniowej dywizja wchodziła w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”. Broniła pozycji obronnych na linii rzeki Narew. Została rozbita w bitwie pod Łętownicą i Andrzejewem.