82 mm działo bezodrzutowe B-10
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
B-10 – radzieckie działo bezodrzutowe.
B-10 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Kaliber |
82 mm | ||
Donośność |
4470 m | ||
Prędkość pocz. pocisku |
322 m/s (pocisk kumulacyjny) | ||
Długość |
1910 mm (marszowa) | ||
Masa |
86 kg (bojowa) | ||
Kąt ostrzału |
-20° do +30° (w pionie) | ||
Szybkostrzelność |
5-6 strz./min | ||
Obsługa |
3-4 osoby | ||
|
Działo B-10 zostało skonstruowane w latach 50. i miało zastąpić starsze SPG-82. Miało gładkościenną lufę zamocowaną na lekkim trójnogu. Do trójnogu mogły być zamocowane małe koła, ułatwiające przetaczanie działa na niewielkie odległości (na większe odległości działo było po rozłożeniu przenoszone lub przewożone). Lufa zakończona była zamkiem z pojedynczą dyszą, zapewniającą bezodrzutowość broni. Z lewej strony lufy zamocowany był celownik optyczny PBO-2, służący do strzelania na wprost i ogniem pośrednim.
Z armaty B-10 można było wystrzeliwać stabilizowane brzechwowo pociski kumulacyjne i odłamkowe. Przeznaczone było do zwalczania celów opancerzonych, umocnień, siły żywej.
Działo B-10 było używane przez większość armii krajów Układu Warszawskiego, w tym przez Wojsko Polskie. Poza ZSRR produkowane w ChRL jako Type 65. Od lat 60. było wypierane przez działo SPG-9.