Adam Mickiewicz
polski poeta romantyczny, autor „Pana Tadeusza”, działacz polityczny i religijny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Adam Mickiewicz?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Adam Bernard Mickiewicz (ur. 13 grudnia?/24 grudnia 1798 w Zaosiu lub Nowogródku[uwaga 1][1][2], zm. 26 listopada 1855 w Stambule[3]) – polski poeta, działacz polityczny, publicysta, tłumacz, filozof, działacz religijny, mistyk, organizator i dowódca wojskowy, nauczyciel akademicki.
Adam Mickiewicz, fot. Jan Mieczkowski | |||
Imię i nazwisko |
Adam Bernard Mickiewicz | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1798 | ||
Data i miejsce śmierci |
26 listopada 1855 | ||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
Ważne dzieła | |||
| |||
| |||
|
Poraj | |
Rodzina |
Mickiewiczowie |
---|---|
Ojciec |
Mikołaj Mickiewicz |
Matka |
Barbara Majewska |
Żona | |
Dzieci | |
Rodzeństwo |
Franciszek, Aleksander, Jerzy, Antoni |
Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu (zaliczany do grona tzw. trzech wieszczów) oraz literatury polskiej[4][5], a nawet za jednego z największych na skalę europejską[6]. Określany też przez innych jako poeta przeobrażeń[7] oraz bard słowiański[8].
Członek i założyciel Towarzystwa Filomatycznego, mesjanista związany z Kołem Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Jeden z najwybitniejszych twórców dramatu romantycznego w Polsce[9], zarówno w ojczyźnie, jak i w zachodniej Europie porównywany do Byrona i Goethego[10][11]. W okresie pobytu w Paryżu był wykładowcą literatury słowiańskiej w Collège de France. Znany przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady oraz epopei narodowej Pan Tadeusz uznawanej za ostatni wielki epos kultury szlacheckiej w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Narodowy poeta Polski, Litwy i Białorusi. Działacz niepodległościowy, organizator polskich oddziałów do walki z Rosją, bonapartysta.
Jego dzieła L’Église officielle et le messianisme oraz L’Église et le Messie umieszczone zostały w Indeksie ksiąg zakazanych Kościoła katolickiego (index librorum prohibitorum) dekretami z 1848[12].