Admirał Makarow (1906)
okręt Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Admirał Makarow (1906)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Admirał Makarow (ros. Адмирал Макаров) – rosyjski krążownik pancerny z okresu I wojny światowej, pierwszy okręt rosyjski o tej nazwie. Zbudowany we Francji i wodowany w 1906 roku, był jednym z czterech okrętów typu Bajan – jedynego standardowego typu rosyjskich krążowników pancernych. Wszedł do służby w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego w 1908 roku. Wchodził w skład Floty Bałtyckiej i służył aktywnie przez cały okres I wojny światowej na Bałtyku, między innymi działając w Zatoce Ryskiej. Przejęty przez władzę radziecką, nie służył już aktywnie po wojnie i został wycofany w 1918 roku, po czym złomowany w Niemczech.
Ten artykuł dotyczy krążownika z okresu I wojny światowej. Zobacz też: inne okręty o tej nazwie. |
„Admirał Makarow” w latach 1908–1909 | |||
Klasa | |||
---|---|---|---|
Typ | |||
Historia | |||
Stocznia |
FCM, La Seyne-sur-Mer | ||
Początek budowy |
4 kwietnia 1905 | ||
Położenie stępki |
27 marca 1906 (oficjalne) | ||
Wodowanie |
8 maja 1906 | ||
MW Imperium Rosyjskiego | |||
Wejście do służby |
15?/28 kwietnia 1908 | ||
Wycofanie ze służby |
7 sierpnia 1918 (do rezerwy) | ||
Los okrętu |
oddany na złom w 1922 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
7890 t normalna | ||
Długość |
138,8 m[1] | ||
Szerokość |
17,5 m[1] | ||
Zanurzenie |
6,6 m[1] | ||
Napęd | |||
2 maszyny parowe VTE o mocy 16 500 KM, 26 kotłów parowych, 2 śruby[1] | |||
Prędkość |
21 węzłów | ||
Uzbrojenie | |||
początkowe: 2 działa 203 mm L/45 (2 × I), 8 dział 152 mm L/45 (8 × I), 20 dział 75 mm L/50 (20 × I), 4 działa 57 mm L/50 (20 × I), 8 km 7,62 mm, 2 wyrzutnie torped 450 mm (2 × I)[1] | |||
Opancerzenie | |||
pas burtowy do 175 mm[1] (stal Kruppa) wieże 132 mm kazamaty 50 mm wieża dowodzenia 136 mm pokład 30 mm | |||
Załoga |
618, w tym 23 oficerów[2] (pierwotnie) | ||
|
Wyporność normalna okrętu wynosiła 7890 ton, a długość niecałe 139 m. Napędzały go maszyny parowe, umożliwiające osiąganie prędkości 21 węzłów. Uzbrojenie główne stanowiły początkowo dwa działa kalibru 203 mm w wieżach i osiem dział kalibru 152 mm, pod koniec wojny wzmocnione do trzech dział kalibru 203 mm i dwunastu kalibru 152 mm.