Aegaeon (księżyc)
księżyc Saturna / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Aegaeon (Ajgajon, Saturn LIII) – niewielki księżyc Saturna, zaobserwowany na zdjęciach zrobionych przez sondę Cassini w 2008 roku. Jego nazwa pochodzi od Ajgajona, jednego z hekatonchejrów w mitologii greckiej. Przed nadaniem nazwy księżyc ten posiadał oznaczenie tymczasowe S/2008 S 1.
Aegaeon jest widoczny jako kropka w obrębie pierścienia, przemieszczająca się w kolejnych ujęciach | |||
Planeta | |||
---|---|---|---|
Odkrywca |
Cassini Imaging Team | ||
Data odkrycia |
15 sierpnia 2008 | ||
Tymczasowe oznaczenie |
S/2008 S 1 | ||
Charakterystyka orbity | |||
Półoś wielka |
167 425 km[1] | ||
Mimośród |
0,0002[1] | ||
Okres obiegu |
0,808 d[1] | ||
Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a |
0,001°[1] | ||
Długość węzła wstępującego |
317,202°[1] | ||
Argument perycentrum |
152,905°[1] | ||
Anomalia średnia |
322,771°[1] | ||
Własności fizyczne | |||
Wymiary |
1,4 × 0,5 × 0,4 km[2] | ||
Średnia gęstość |
0,54 +0,16−0,13 g/cm³[2] | ||
Okres obrotu wokół własnej osi |
prawdopodobnie synchroniczny | ||
Albedo |
<0,15 | ||
|
Księżyc ten krąży w obrębie pierścienia G, prawdopodobnie jest także źródłem jego materii[3]. Orbita księżyca podlega niewielkim oscylacjom z okresem ok. 4 lat, ze względu na rezonans orbitalny 6:7 z wielokrotnie większym Mimasem[4].
27 stycznia 2011 roku w odległości niecałych 15 000 km od satelity przeleciała sonda Cassini, wykonując zdjęcia o rozdzielczości lepszej niż 100 metrów na piksel. Ujawniły one, że księżyc ten jest silnie wydłużony, o wymiarach 1,4 × 0,5 × 0,4 km. W czasie obserwacji dłuższa oś zwrócona była w kierunku Saturna, co zgadza się z przewidywaniami dotyczącymi synchronicznego obrotu ciała. Powierzchnia Aegaeona jest czerwonawa i bardzo ciemna (ciemniejsza niż jakiegokolwiek innego księżyca wewnątrz orbity Tytana). Możliwym wyjaśnieniem jest, że materiał pierścienia G, z którym oddziałuje Aegaeon pochodzi z powierzchni małych ciał wystawionych na bombardowanie przez komety i meteoroidy. Powierzchnie krążących w pierścieniu E satelitów są natomiast rozjaśniane przez czyste ziarna lodu wyrzucone z Enceladusa. Alternatywna hipoteza proponuje niedawne zderzenie, które mogło pozbawić księżyc zewnętrznej, bogatej w lód powierzchni, pozostawiając ciemne wnętrze[5].