Akt całkowity
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Akt całkowity (ang. total act) – jeden z kluczowych terminów związanych z twórczością teatralną Jerzego Grotowskiego, oznaczający kulminację procesu działań scenicznych aktora/performera. Polega na dosłownym, ponownym przeżyciu przez aktora najważniejszych osobistych doświadczeń za pomocą impulsów płynących z głębi ciała[1]. Przeżycie powinno wiązać się z tym, co dla aktora najbardziej intymne i najgłębiej skrywane przed innymi i przed nim samym[2]. Takie obnażenie staje się czynem analogicznym do spowiedzi i prowadzi do oczyszczenia.