Albin Walenty Rak
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Albin Walenty Rak ps. „Lesiński” (ur. 13 lutego 1898 w Krotoszynie, zm. 31 maja 1960 w Ostrowie Wielkopolskim) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, ostatni komendant główny Narodowych Sił Zbrojnych i pierwszy Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Po scaleniu NSZ z Armią Krajową został skazany na śmierć przez samozwańczy Sąd Wojenny przy Komendzie Głównej NSZ. 15 czerwca 1944 został porwany przez przeciwników scalenia i wymuszono na nom zrzeczenie się pełnionych funkcji, odwołanie wcześniejszych rozkazów i podporządkowanie się komendantowi głównemu NSZ-ONR płk. Stanisławowi Nakoniecznikowowi-Klukowskiemu „Kmicicowi”. Po zwolnieniu przez porywaczy natychmiast unieważnił wymuszone decyzje[1][2].
podpułkownik | |
Data i miejsce urodzenia |
13 lutego 1898 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
31 maja 1960 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1916–1945 |
Siły zbrojne |
Armia Cesarstwa Niemieckiego |
Jednostki |
7 Pułk Artylerii Ciężkiej, |
Stanowiska |
zastępcą szefa sztabu Komendy Głównej NSZ, komendant główny NSZ, pełnomocnik komendanta głównego AK ds. NSZ, komendant główny NZW |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
nauczyciel |
Odznaczenia | |