Algirdas Šocikas
bokser radziecki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Algirdas Šocikas (ur. 14 maja 1928 w miejscowości Žalias Ostempas w rejonie koszedarskim, zm. 21 listopada 2012 w Kownie[1]) – litewski bokser walczący w barwach ZSRR, dwukrotny mistrz Europy.
Šocikas (z lewej) w walce z P. Jamesem z W. Brytanii w 1955 | |||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
14 maja 1928 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 listopada 2012 | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
|
Występował w wadze ciężkiej (powyżej 81 kg). Na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach pokonał Antoniego Gościańskiego, ale przegrał w ćwierćfinale z Andriesem Niemanem z ZPA[2].
Zdobył złoty medal na mistrzostwach Europy w 1953 w Warszawie, wygrywając w finale z Bogdanem Węgrzyniakiem[3]. Powtórzył ten sukces na mistrzostwach Europy w 1955 w Berlinie Zachodnim[4].
Šocikas był mistrzem ZSRR w wadze ciężkiej w 1950[5], 1951[6], 1952[7], 1953[8], 1954[9] i 1956[10] oraz wicemistrzem w 1949[11].
Występował w klubie Žalgiris Kowno. W kraju rywalizował początkowo z legendarnym mistrzem lat 40. Nikołajem Korolewem, a później z Lwem Muchinem. Po zakończeniu kariery został trenerem. Jego uczniami byli m.in. Ričardas Tamulis, Jonas Čepulis i Juozas Juocevičius.
Został pochowany na cmentarzu Pietraszuńskim w Kownie[12].