Aljaferia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Aljaferia (arab. قصر الجعفرية Qasr Aljafariya, hiszp. Palacio de la Aljafería) – ufortyfikowany średniowieczny pałac muzułmański, zbudowany w II poł. XI w. w stylu mudéjar na terenie taifatu Saragossy w muzułmańskim Al-Andalus. Najokazalszy obiekt mudéjar poza Andaluzją, tworzący triadę najważniejszych zabytków mauretańskich w Hiszpanii; tak jak meczet w Kordobie stanowi najważniejsze świadectwo czasów kalifatu (XI w.), a Alhambra – kultury Al-Andalus (XIV w.), tak pałac Aljafería jest najważniejszą pozostałością czasów niezależnych królestw mauretańskich (taifas)[1]. Pierwotnie rezydencja dynastii Banu Hud, zbudowana poza miastem; obecnie pałac mieści Kortezy (regionalny parlament) Wspólnoty Autonomicznej Aragonii[2].
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |||
Widok zewnętrzny | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ |
kulturowy | ||
Spełniane kryterium |
IV | ||
Region[infobox 2] |
Europa i Ameryka Północna | ||
Historia wpisania na listę | |||
Dokonane zmiany |
2001, 2016 | ||
41°39′23,3640″N 0°53′49,4880″W | |||
| |||
Rozwiązania ornamentacyjne zastosowane w pałacu stały się pierwowzorem dla sztuki islamskiej na terenie Półwyspu Iberyjskiego i Magrebu. Właśnie tutaj po raz pierwszy w architekturze pojawiają się wielokrotnie nakładające się łuki, które z czasem rozwiną się w formę łuku lambrekinowego, powszechnego w świecie mauretańskim. Postępująca schematyzacja i abstrakcyjność arabeski leży u podstaw późniejszej sztuki nasrydzkiej. Po zdobyciu Saragossy w 1118 przez Alfonsa I Walecznego Aljafería stała się siedzibą królów Aragonii[3], zaś w 1492 została przebudowana na pałac Królów Katolickich. Kolejna przebudowa (1593) przekształciła pałac w fortecę[3]. Następne rekonstrukcje wymusiły uszkodzenia budowli podczas oblężeń Saragossy w wojnach napoleońskich. Choć dziś pałac znajduje się w obrębie miasta, jego kontekst jest częściowo zachowany dzięki założeniom parkowo-ogrodowym wokół.