Alkazar Królewski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Alkazar Królewski albo Alkazar Królewski w Sewilli[1] (hiszp. Real Alcázar de Sevilla) – pałac królewski, którego początki sięgają XI w., kiedy rezydowali tutaj przedstawiciele kalifatu kordobańskiego. Rozbudowany w latach 1350–1369 przez Piotra I Okrutnego w stylu mudéjar. Późniejsi królowie kontynuowali rozbudowę, przystosowując rezydencję do własnych potrzeb. Tutaj podejmowano decyzje o wysłaniu ekspedycji, m.in. Ferdynanda Magellana, tutaj Krzysztof Kolumb został przyjęty przez Izabelę Kastylijską i Ferdynanda Aragońskiego po podróży do Ameryki. Budowla zawiera wiele sal, patios oraz ogrody pałacowe.
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ |
kulturowy | ||
Spełniane kryterium |
I, II, III, VI | ||
Numer ref. | |||
Region[infobox 2] |
Europa i Ameryka Północna | ||
Historia wpisania na listę | |||
Wpisanie na listę |
1987 | ||
37°23′02″N 5°59′29″W | |||
| |||
Alkazar w 1987 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO[2].