Anders Bardal
norweski skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Anders Bardal?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Anders Bardal (wym. [ɑneʂ bɑːrdɑːl]; ur. 24 sierpnia 1982 w Steinkjer) – norweski skoczek narciarski, reprezentant Steinkjer Skiklubb, zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2011/2012, drugi zawodnik sezonu 2012/2013, mistrz świata w skokach narciarskich z 2013, czterokrotny wicemistrz świata w skokach narciarskich, brązowy medalista igrzysk olimpijskich, srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich, dwukrotny zwycięzca klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego.
Anders Bardal | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Steinkjer Skiklubb | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
184 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
3 lutego 2001 w Willingen (28. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
3 lutego 2001 w Willingen (28. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
17 marca 2007 w Oslo (3. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
27 stycznia 2008 w Zakopanem | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Pierwszy skok oddał w 1989 w wieku 7 lat. W Pucharze Świata zadebiutował w 2001 podczas konkursu w Willingen. Wówczas również zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata. W sezonie 2001/2002 został włączony do norweskiej kadry A. Startował cały sezon, ale ani razu nie znalazł się w pierwszej dziesiątce pucharowych zawodów (choć i tak zakończył sezon jako drugi najlepszy Norweg po Roarze Ljøkelsøyu). Kiedy reprezentację Norwegii objął Mika Kojonkoski do kadry A włączeni zostali Sigurd Pettersen, Bjørn Einar Romøren i Lars Bystøl. Bardal przez kilka następnych sezonów sukcesy odnosił głównie w Pucharze Kontynentalnym, wygrywając ten cykl w sezonach 2004/2005 i 2005/2006. W Pucharze Świata nie miał pewnego miejsca w kadrze. 14 grudnia 2003 w Titisee-Neustadt zajął czwarte miejsce. Regularnie zaczął startować w sezonie 2005/2006, ale wówczas dobre występy zaliczył jedynie podczas słabo obsadzonych konkursów na skoczni Ōkurayama w Sapporo, gdzie dwukrotnie zajął szóste miejsce.
Przełomowy był dla niego sezon 2006/2007, w którym 17 marca 2007 na skoczni Holmenkollbakken w Oslo pierwszy raz stanął na podium zawodów Pucharu Świata, a w pierwszej dziesiątce był w sumie sześć razy. Sezon ten ukończył na 16. miejscu. W kolejnym sezonie osiągnął jeszcze lepsze wyniki – 27 stycznia 2008 w Zakopanem odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ oraz jeszcze czterokrotnie stawał na podium, w efekcie czego zajął piąte miejsce w klasyfikacji końcowej PŚ. 15 marca 2008 w Planicy ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku, wynoszący 225,5 m, a w konkursie skoczył 232,5 m, jednak podparł skok.
W sezonie 2008/2009 ani razu nie stanął na podium (dwukrotnie zajmował 4. miejsce), ale ukończył go po raz drugi w karierze w czołowej dziesiątce – na miejscu dziesiątym. W sezonie 2009/2010 przeżywał kryzys formy, przez co przez pół sezonu nie występował w zawodach Pucharu Świata. Zwyżkę formę zanotował dopiero w lutym, dzięki czemu znalazł się w kadrze Norwegii na igrzyska olimpijskie w Vancouver. W konkursach indywidualnych był 18. na skoczni normalnej i 22. na dużej, natomiast w konkursie drużynowym wywalczył brązowy medal. Zima skończyła się dla niego najwyższym w sezonie, jedenastym miejscem na zakończenie cyklu Pucharu Świata 2009/2010 (w klasyfikacji końcowej zajął 36. miejsce) oraz srebrnym medalem konkursu drużynowego mistrzostw świata w lotach narciarskich w Planicy.
W sezonie 2010/2011 prezentował nierówną formę. Rozpoczął od pozycji na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki, jednak później zanotował regres, nie kwalifikując się kilkukrotnie do drugich serii konkursów. Po przerwie w startach, powrócił do rywalizacji na mistrzostwach świata w Oslo i zajął dwa miejsca w czołowej „10” - 9. na skoczni K-95 i 7. na K-120. W trzech ostatnich konkursach sezonu, najpierw Lahti, a następnie dwukrotnie w Planicy, Bardal był kolejno - 4., 5. i 5. W sezonie 2011/2012 wielokrotnie plasował się w czołówce konkursów Pucharu Świata, a w trzech z nich – w Engelbergu, Tauplitz i Willingen – zwyciężył, co pozwoliło mu zdobyć w tym sezonie Kryształową Kulę z dorobkiem 1325 punktów. Tym samym stał się trzecim Norwegiem, który zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, po Espenie Bredesenie i Vegardzie Opaasie.
W kolejnych dwóch sezonach odniósł 3 zwycięstwa (jedno w sezonie 2012/2013 i dwa w sezonie 2013/2014). W klasyfikacji końcowej Pucharu Świata był, kolejno, 2. (2013) i 4. (2014). Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. Zdobył złoty medal w indywidualnym konkursie skoków narciarskich na skoczni normalnej. Na skoczni dużej był 11. W zawodach drużynowych (mieszanych i męskich) zajął dwukrotnie 4. miejsce[1]. Z kolei z Igrzysk Olimpijskich w Soczi w 2014 wrócił z brązowym medalem wywalczonym w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Również w 2014 został w Harrachovie wicemistrzem świata w lotach narciarskich, ustępując jedynie Severinovi Freundowi.
W sezonie 2014/2015 doznał kontuzji i wahań formy, zdobył jednak dwa medale mistrzostw świata w Falun – złoty w konkursie drużynowym na dużej skoczni oraz srebrny w konkursie drużyn mieszanych. Indywidualnie Bardal był szósty zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej.
19 marca 2015 ogłosił zakończenie kariery sportowej[2][3].
Jest nieoficjalnym rekordzistą skoczni Granåsen w Trondheim, gdzie skoczył 146 metrów[4].
Bardal skakał na nartach firmy Fischer i używał wiązań Win Air.
Indywidualnie
2002 Salt Lake City/Park City | – | 27. miejsce (K-90), 25. miejsce (K-120) |
2010 Vancouver/Whistler | – | 18. miejsce (K-95), 22. miejsce (K-125) |
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | brązowy medal (K-95), 16. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2002 Salt Lake City/Park City | – | 9. miejsce[uwaga 2] |
2010 Vancouver/Whistler | – | brązowy medal[uwaga 3] |
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | 6. miejsce[uwaga 4] |
Starty A. Bardala na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
27. | 10 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | — | indywid. | 91,0 m | 89,0 m | 227,0 pkt | 42,0 pkt | Simon Ammann |
25. | 13 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-120 | — | indywid. | 118,5 m | 114,5 m | 212,9 pkt | 68,5 pkt | Simon Ammann |
9. | 18 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-120 | — | druż.[uwaga 2] | 121,0 m | 117,5 m | 790,8 pkt (224,8 pkt) | 126,0 pkt | Niemcy |
18. | 13 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-95 | HS-106 | indywid. | 98,0 m | 100,0 m | 242,5 pkt | 34,0 pkt | Simon Ammann |
22. | 20 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-125 | HS-140 | indywid. | 119,0 m | 124,0 m | 211,4 pkt | 72,2 pkt | Simon Ammann |
3. | 22 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 3] | 128,0 m | 127,0 m | 1030,3 pkt (235,5 pkt) | 77,6 pkt | Austria |
3. | 9 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | indywid. | 101,5 m | 98,5 m | 264,1 pkt | 13,9 pkt | Kamil Stoch |
16. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | indywid. | 127,5 m | 127,5 m | 246,5 pkt | 32,2 pkt | Kamil Stoch |
6. | 17 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 4] | 137,5 m | 133,0 m | 990,7 pkt (272,5 pkt) | 50,4 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2007 Sapporo | – | 16. miejsce (K-90) |
2009 Liberec | – | 12. miejsce (K-90), 5. miejsce (K-120) |
2011 Oslo | – | 9. miejsce (K-95), 7. miejsce (K-120) |
2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | złoty medal (K-95), 11. miejsce (K-120) |
2015 Falun | – | 6. miejsce (K-90), 6. miejsce (K-120) |
Drużynowo
2007 Sapporo | – | srebrny medal[uwaga 5] |
2009 Liberec | – | srebrny medal[uwaga 3] |
2011 Oslo | – | srebrny medal (K-95)[uwaga 6],srebrny medal (K-120)[uwaga 3] |
2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | 4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 7], 4. miejsce (K-120)[uwaga 8] |
2015 Falun | – | srebrny medal (drużyna mieszana/K-90)[uwaga 9], złoty medal (K-120)[uwaga 10] |
Starty A. Bardala na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 25 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 5] | 119,0 m | 114,5 m | 953,3 pkt (212,3 pkt) | 56,9 pkt | Austria |
16. | 3 marca | 2007 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-98 | indywid. | 91,5 m | 92,0 m | 235,0 pkt | 42,0 pkt | Adam Małysz |
12. | 21 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 97,5 m | 94,5 m | 252,5 pkt | 29,5 pkt | Wolfgang Loitzl |
5. | 27 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-120 | HS-134 | indywid. | 131,0 m | —[uwaga 11] | 135,8 pkt | 5,5 pkt | Andreas Küttel |
2. | 28 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 3] | 128,0 m | 133,0 m | 1000,8 pkt (269,3 pkt) | 33,5 pkt | Austria |
9. | 26 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | indywid. | 97,0 m | 98,5 m | 232,6 pkt | 36,6 pkt | Thomas Morgenstern |
2. | 27 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 6] | 105,5 m | 101,0 m | 1000,5 pkt (255,9 pkt) | 25,0 pkt | Austria |
7. | 3 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | indywid. | 133,5 m | 125,0 m | 263,8 pkt | 13,7 pkt | Gregor Schlierenzauer |
2. | 5 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 3] | 127,5 m | —[uwaga 11] | 456,4 pkt (119,9 pkt) | 43,6 pkt | Austria |
1. | 23 lutego | 2013 | Val di Fiemme | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 103,5 m | 100,0 m | 252,6 pkt | — | |
4. | 24 lutego | 2013 | Val di Fiemme | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż. mix[uwaga 7] | 100,5 m | 101,0 m | 969,3 pkt (264,3 pkt) | 41,7 pkt | Japonia |
11. | 28 lutego | 2013 | Val di Fiemme | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 127,5 m | 129,0 m | 276,4 pkt | 19,4 pkt | Kamil Stoch |
4. | 2 marca | 2013 | Val di Fiemme | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 7] | 128,5 m | 129,0 m | 1117,3 pkt (291,6 pkt) | 18,6 pkt | Austria |
6. | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | 93,0 m | 91,5 m | 238,2 pkt | 14,5 pkt | Rune Velta |
2. | 22 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | druż. mix.[uwaga 9] | 92,5 m | 89,5 m | 915,6 pkt (222,4 pkt) | 2,3 pkt | Niemcy |
6. | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | 131,5 m | 122,0 m | 236,5 pkt | 32,2 pkt | Severin Freund |
1. | 28 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 10] | 125,0 m | 125,5 m | 872,6 pkt (228,5 pkt) | — |
Indywidualnie
2002 Harrachov | – | 15. miejsce |
2008 Oberstdorf | – | 18. miejsce |
2012 Vikersund | – | 7. miejsce |
2014 Harrachov | – | srebrny medal |
Drużynowo
2008 Oberstdorf | – | brązowy medal[uwaga 6] |
2010 Planica | – | srebrny medal[uwaga 12] |
2012 Vikersund | – | 4. miejsce[uwaga 13] |
Starty A. Bardala na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
15. | 9-10 marca | 2002 | Harrachov | Čerťák | K-185 | — | indywid. | 183,0 m | 157,0 m | —[uwaga 11] | —[uwaga 11] | 307,3 pkt | 89,0 pkt | Sven Hannawald |
18. | 22-23 lutego | 2008 | Oberstdorf | Im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | indywid. | 178,5 m | 194,0 m | 193,5 m | 192,5 m | 717,7 pkt | 117,7 pkt | Gregor Schlierenzauer |
3. | 24 lutego | 2008 | Oberstdorf | Im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | druż.[uwaga 6] | 177,0 m | 183,5 m | 1453,2 pkt (335,6 pkt) | 100,1 pkt | Austria | ||
2. | 21 marca | 2010 | Planica | Letalnica | K-185 | HS-215 | druż.[uwaga 12] | 179,5 m | 189,5 m | 1542,3 pkt (344,8 pkt) | 99,1 pkt | Austria | ||
7. | 24-25 lutego | 2012 | Vikersund | Vikersundbakken | K-195 | HS-225 | indywid. | 212,0 m | 203,5 m | —[uwaga 11] | —[uwaga 11] | 360,3 pkt | 48,4 pkt | Robert Kranjec |
4. | 26 lutego | 2012 | Vikersund | Vikersundbakken | K-195 | HS-225 | druż.[uwaga 13] | 194,5 m | 211,0 m | 1542,2 pkt (381,9 pkt) | 106,2 pkt | Austria | ||
2. | 14-15 marca | 2014 | Harrachov | Čertak | K-185 | HS-205 | indywid. | 203,5 m | 188,0 m | —[uwaga 11] | —[uwaga 11] | 379,9 pkt | 11,1 pkt | Severin Freund |
Drużynowo
1999 Saalfelden | – | 6. miejsce[uwaga 14] |
2000 Szczyrbskie Jezioro | – | srebrny medal[uwaga 15] |
Starty A. Bardala na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6. | 4 lutego | 1999 | Saalfelden | Bibergschanze | K-85 | druż.[uwaga 14] | 79,5 m | 83,5 m | 886,0 pkt (211,0 pkt) | 76,0 pkt | Austria |
2. | 27 stycznia | 2000 | Szczyrbskie Jezioro | MS 1970 B | K-90 | druż.[uwaga 15] | 86,0 m | 91,0 m | 904,0 pkt (225,0 pkt) | 13,0 pkt | Austria |
Indywidualnie
1999 Poprad/Szczyrbskie Jezioro | – | 19. miejsce |
Drużynowo
1999 Poprad/Szczyrbskie Jezioro | – | 7. miejsce[uwaga 16] |