Anders Jacobsen
norweski skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Anders Jacobsen?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Anders Jacobsen (ur. 17 lutego 1985 w Hønefoss) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Ringkollen Skiklubb. Indywidualny brązowy medalista Mistrzostw Świata 2009 na skoczni K-120 i Mistrzostw Świata 2013 na skoczni K-120 oraz Mistrzostw Świata w Lotach 2010, zwycięzca 55. Turnieju Czterech Skoczni, drugi zawodnik Pucharu Świata w sezonie 2006/2007. Drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010; czterokrotny drużynowy srebrny medalista mistrzostw świata (w latach 2007, 2009 i dwukrotnie w 2011), dwukrotny (2009 i 2013) brązowy medalista indywidualny; srebrny (2010) i brązowy (2008) medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich. Od 2019 dyrektor norweskiej federacji sportów motorowych[1].
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Ringkollen Skiklubb | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
24 listopada 2006 w Ruce (3. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
24 listopada 2006 w Ruce (3. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
24 listopada 2006 w Ruce (3. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
14 grudnia 2006 w Engelbergu | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Jako junior nigdy nie został powołany do reprezentacji startującej w mistrzostwach świata juniorów. Pierwszy start w międzynarodowych zawodach zanotował nieco ponad miesiąc przed swoimi 18. urodzinami, 11 stycznia 2003 podczas konkursu Pucharu Kontynentalnego w Planicy. Zajął wówczas 49. miejsce. Dzień później zdobył pierwszy punkt, zajmując 30. miejsce[2].
W sezonie 2005/2006 dostał szansę zadebiutowania w zawodach rangi PŚ podczas norweskiej części Turnieju Nordyckiego – w Lillehammer i Oslo. W żadnym z konkursów nie zdobył punktów. W Lillehammer zajął w kwalifikacjach 67., a w Oslo 47. miejsce. Wziął udział w sześciu konkursach Pucharu Kontynentalnego. Pierwsze dwa odbyły się w Villach, gdzie zajął 18. i 14. miejsce. Kolejna dwa to konkursy w Zakopanem, które zakończył na 9. i 7. miejscu. Ostatnie konkursy odbyły się w Norwegii, w Vikersund. Pierwszy konkurs Anders Jacobsen zakończył na 18. miejscu, a drugi po raz pierwszy w sezonie poza punktowaną trzydziestką – 36. miejsce. W sześciu startach zgromadził 109 pkt, co dało mu 51. miejsce w klasyfikacji końcowej[3].
Latem 2006 zadebiutował w zawodach Letniego Grand Prix. W debiucie, 5 sierpnia 2006 w Hinterzarten zajął ósme miejsce. 14 sierpnia w Courchevel był czwarty, 26 sierpnia w Zakopanem siódmy, 30 września w Klingenthal szósty, a 3 października w Oberhofie dziesiąty. Dzięki temu zajął dziesiąte miejsce w końcowej klasyfikacji generalnej LGP w 2006 roku.
Dzięki tym wynikom został powołany przez Mikę Kojonkoskiego do norweskiej kadry narodowej w skokach narciarskich na sezon 2006/2007. Nie był jednak przewidywany do startu w inauguracyjnym konkursie Pucharu Świata w Ruce – dopiero na cztery dni przed rozpoczęciem sezonu zastąpił wcześniej powołanego Tommy Ingebrigtsena[4]. W debiutanckim występie zajął 3. miejsce, przegrywając jedynie z Arttu Lappim i Simonem Ammannem. Konkurs rozegrany był jednak w niestabilnych warunkach atmosferycznych (tylko dwóch zawodników z czołowej „15” poprzedniego sezonu zdobyło tego dnia punkty), przez co wielu zbagatelizowało wyczyn Norwega. W kolejnych konkursach sezonu 2006/2007 utrzymywał wysoką formę, wygrywając łącznie cztery konkursy. Odniósł zwycięstwo w Turnieju Czterech Skoczni. Stał się tym samym drugim skoczkiem w historii, któremu udało się wygrać ten turniej w pierwszym starcie (poprzednim był Risto Laakkonen w 1989). W Pucharze Świata do samego końca sezonu walczył o końcowy triumf z Adamem Małyszem, zajmując ostatecznie drugie miejsce. Nigdy wcześniej debiutant nie zajął w klasyfikacji końcowej tak wysokiej lokaty. Podczas mistrzostw świata w Sapporo nie udało mu się zdobyć medalu w konkursach indywidualnych. Zajął 7. miejsce na skoczni K-90 i 14. miejsce na skoczni K-120. Zdobył natomiast srebrny medal w konkursie drużynowym. W Turnieju Nordyckim zajął 19. miejsce. W konkursie w Lahti uplasował się na 31. pozycji. W Kuopio był dziesiąty, natomiast w konkursach w Oslo odpowiednio 14. i 7[5].
W inauguracyjnym konkursie PŚ w sezonie 2007/2008 zajął szóste miejsce w konkursie w Ruce. W Trondheim, na treningu przed kolejnymi zawodami doznał upadku. W efekcie nie wystartował w kilku kolejnych zawodach Pucharu Świata. Powrócił 22 grudnia w Engelbergu, jednak nie zakwalifikował się do czołowej 30. Dzień później zajął 10. miejsce. W dalszej części sezonu utrzymywał się w czołówce, pięciokrotnie stając na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata. 9 lutego w Libercu odniósł swoje jedyne zwycięstwo w sezonie. Sezon ukończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej. Największym sukcesem w sezonie był brązowy medal w konkursie drużynowym mistrzostw świata w lotach. Indywidualnie Jacobsen zajął w nich 10. miejsce[6].
W Sezonie 2008/2009 trzykrotnie stawał na podium w zawodach Pucharu Świata – w drugim konkursie sezonu, w Trondheim był trzeci, natomiast tuż przed mistrzostwami świata w Libercu zajmował dwukrotnie drugie miejsca – w Klingenthal oraz w Oberstdorfie. Na mistrzostwach zdobył brązowy medal na skoczni K-120, a także srebrny w drużynie. W klasyfikacji końcowej Pucharu Świata uplasował się na 8. miejscu[7].
W sezonie 2009/2010 trzykrotnie stawał na podium w zawodach Pucharu Świata – w Willingen był drugi, w Oberstdorfie wygrał, a w Kuopio zajął trzecią pozycję. Był jednym z faworytów do zdobycia indywidualnego medalu podczas zimowych igrzysk olimpijskich w Vancouver. Zdobył jednak tam tylko brązowy medal w konkursie drużynowym na skoczni w Whistler. Pod koniec sezonu 2009/2010 zdobył jeszcze brązowy medal indywidualnie i srebrny w drużynie podczas MŚ w lotach narciarskich w Planicy. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata uplasował się na 7. pozycji[8].
W sezonie 2010/2011 ani razu nie stanął na podium zawodów indywidualnych, a jego najlepszym wynikiem było 4. miejsce zdobyte w zawodach w Garmisch-Partenkirchen. W mistrzostwach świata w Oslo zdobył dwa srebrne medale w zawodach drużynowych – na skoczni normalnej i dużej[9]. W trakcie sezonu żona Jacobsena Birgitte urodziła ich syna. Z tego powodu nie uczestniczył on między innymi w zawodach w Zakopanem[10].
W maju 2011 zawiesił swoją karierę zawodniczą na czas nieokreślony, jako przyczynę podając brak motywacji[11]. W lutym 2012 powrócił do czynnego skakania[12].
Przed sezonem 2012/2013 znalazł się w kadrze B reprezentacji Norwegii[13]. Latem 2012 startował głównie w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego. Dwukrotnie zwyciężył w pojedynczych zawodach, a w klasyfikacji generalnej cyklu uplasował się na 3. pozycji[14].
W sezonie 2012/2013 dwukrotnie zajmował 4. miejsce w Lillehammer. 30 grudnia w Oberstdorfie po raz pierwszy po powrocie do skoków zwyciężył w konkursie Pucharu Świata[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W indywidualnym konkursie skoków narciarskich na skoczni normalnej zajął 19. miejsce. Na skoczni dużej zdobył brązowy medal. W zawodach drużynowych był 4.[16]. Podczas drugiej serii pierwszego konkursu w Planicy w 2013 upadł przy lądowaniu na odległość 218 m i zerwał więzadła krzyżowe[17].
21 kwietnia 2015 ogłosił zakończenie kariery sportowej[18][19].
Indywidualnie
2010 Vancouver/Whistler | – | 9. miejsce (K-95), 12. miejsce (K-125) |
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | 27. miejsce (K-95), 38. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2010 Vancouver/Whistler | – | brązowy medal[uwaga 1] |
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | 6. miejsce[uwaga 2] |
Starty A. Jacobsena na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
9. | 13 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-95 | HS-106 | indywid. | 99,5 m | 104,0 m | 257,5 pkt | 19,5 pkt | Simon Ammann |
12. | 20 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-125 | HS-140 | indywid. | 128,0 m | 122,5 m | 226,4 pkt | 57,2 pkt | Simon Ammann |
3. | 22 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 1] | 138,0 m | 140,5 m | 1030,3 pkt (285,8 pkt) | 77,6 pkt | Austria |
27. | 9 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | indywid. | 97,5 m | 93,5 m | 234,3 pkt | 43,7 pkt | Kamil Stoch |
38. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | indywid. | 122,5 m | – | 107,6 pkt | 171,1 pkt | Kamil Stoch |
6. | 17 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 2] | 119,0 m | 130,5 m | 990,7 pkt (237,3 pkt) | 50,4 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2007 Sapporo | – | 14. miejsce (K-120), 7. miejsce (K-90) |
2009 Liberec | – | 17. miejsce (K-90), brązowy medal (K-120) |
2011 Oslo | – | 15. miejsce (K-95), 9. miejsce (K-120) |
2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | 19. miejsce (K-95), brązowy medal (K-120) |
2015 Falun | – | 19. miejsce (K-90) |
Drużynowo
2007 Sapporo | – | srebrny medal[uwaga 3] |
2009 Liberec | – | srebrny medal[uwaga 1] |
2011 Oslo | – | srebrny medal (K-95)[uwaga 4], srebrny medal (K-120)[uwaga 5] |
2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | 4. miejsce (K-120)[uwaga 6] |
2015 Falun | – | złoty medal (K-120)[uwaga 7] |
Starty A. Jacobsena na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
14. | 24 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | indywid. | 114,5 m | 122,5 m | 219,6 pkt | 46,5 pkt | Simon Ammann |
2. | 25 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 3] | 122,0 m | 117,0 m | 953,3 pkt (222,7 pkt) | 46,9 pkt | Austria |
7. | 3 marca | 2007 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-98 | indywid. | 91,5 m | 94,0 m | 241,5 pkt | 35,5 pkt | Adam Małysz |
17. | 21 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 102,0 m | 89,5 m | 247,5 pkt | 34,5 pkt | Wolfgang Loitzl |
3. | 27 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-120 | HS-134 | indywid. | 132,5 m | –[uwaga 8] | 139,5 pkt | 1,8 pkt | Andreas Küttel |
2. | 28 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 1] | 126,5 m | 117,5 m | 1000,8 pkt (237,2 pkt) | 33,5 pkt | Austria |
15. | 26 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | indywid. | 92,5 m | 99,0 m | 229,0 pkt | 40,2 pkt | Thomas Morgenstern |
2. | 27 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 4] | 103,5 m | 102,5 m | 1000,5 pkt (252,5 pkt) | 25,0 pkt | Austria |
9. | 3 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | indywid. | 134,0 m | 123,0 m | 260,7 pkt | 16,8 pkt | Gregor Schlierenzauer |
2. | 5 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 5] | 120,5 m | – | 456,4 pkt (107,1 pkt) | 43,6 pkt | Austria |
19. | 23 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 96,5 m | 97,0 m | 226,9 pkt | 25,7 pkt | Anders Bardal |
3. | 28 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 129,0 m | 131,0 m | 289,1 pkt | 6,7 pkt | Kamil Stoch |
4. | 2 marca | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 6] | 125,5 m | 131,5 m | 1117,3 pkt (284,9 pkt) | 18,6 pkt | Austria |
19. | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | 90,0 m | 89,5 m | 219,3 pkt | 33,4 pkt | Rune Velta |
1. | 28 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 7] | 124,0 m | 121,0 m | 872,6 pkt (206,8 pkt) | – |
Indywidualnie
2008 Oberstdorf | – | 10. miejsce |
2010 Planica | – | brązowy medal |
Drużynowo
2008 Oberstdorf | – | brązowy medal[uwaga 9] |
2010 Planica | – | srebrny medal[uwaga 10] |
Starty A. Jacobsena na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
10. | 22-23 lutego | 2008 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | indywid. | 194,5 m | 202,5 m | 203,0 m | 201,5 m | 775,3 pkt | 60,1 pkt | Gregor Schlierenzauer |
3. | 24 lutego | 2008 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | druż.[uwaga 9] | 196,5 m | 184,5 m | 1453,2 pkt (363,2 pkt) | 100,1 pkt | Austria | ||
3. | 19-20 lutego | 2010 | Planica | Letalnica | K-185 | HS-215 | indywid. | 217,0 m | 194,5 m | 230,5 m | 227,5 m | 894,0 pkt | 41,8 pkt | Simon Ammann |
2. | 21 marca | 2010 | Planica | Letalnica | K-185 | HS-215 | druż.[uwaga 10] | 202,5 m | 217,5 m | 1542,3 pkt (426,0 pkt) | 99,1 pkt | Austria |