Andreas Goldberger
austriacki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Andreas Goldberger?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Andreas Goldberger (ur. 29 listopada 1972 w Ried im Innkreis) – austriacki skoczek narciarski, dwukrotny brązowy medalista olimpijski, siedmiokrotny medalista mistrzostw świata, trzykrotny medalista mistrzostw świata w lotach, trzykrotny zdobywca Pucharu Świata, dwukrotny zdobywca Pucharu Świata w lotach, dwukrotny zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni, dwukrotny zdobywca Pucharu KOP, a także zwycięzca Letniego Grand Prix. Jako pierwszy skoczek w historii oddał skok ponad 200-metrowy (202 m), lecz nie zdołał go ustać[1].
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC Waldzell | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
172 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
4 stycznia 1991 w Innsbrucku (35. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
17 marca 1991 w Planicy (9. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
4 stycznia 1992 w Innsbrucku (2. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
3 stycznia 1993 w Innsbrucku | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
W Pucharze Świata zadebiutował 4 stycznia 1991 w Innsbrucku, podczas trzeciego konkursu 39. edycji Turnieju Czterech Skoczni. W konkursie tym, podobnie jak dwa dni później w Bischofshofen zajął 35. miejsce. Pierwsze punkty zdobył 17 marca 1991 w Planicy, gdzie zajął 9. miejsce. W sezonie 1990/1991 wystartował jeszcze tylko w jednym konkursie, ponownie w Planicy, gdzie zajął siódmą pozycję, co dało mu 37. miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. Równocześnie zajął 14. miejsce w sezonie 1990/1991 Pucharu Świata w lotach.
W sezonie 1991/1992 rywalizację rozpoczął ponownie od konkursu w Innsbrucku, gdzie zajął drugie miejsce (wyprzedził go tylko Toni Nieminen). Podobnie jak rok wcześniej nie startował w niemieckiej części Turnieju Czterech Skoczni, co spowodowało, że zajął odległe pozycje w klasyfikacji końcowej. Dwa miesiące później zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie (wygrał Noriaki Kasai). Dziewięciokrotnie zajmował miejsca w czołowej dziesiątce zawodów Pucharu Świata, przy tym trzykrotnie stał na podium, dzięki czemu zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej tego sezonu. Był ponadto drugi w klasyfikacji generalnej sezonu 1991/1992 w lotach, ustępując tylko swemu rodakowi Wernerowi Rathmayrowi.
W sezonie 1992/1993 podczas konkursu w Oberstdorfie był drugi, w Garmisch-Partenkirchen trzeci, a 4 stycznia 1992 w Innsbrucku odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo. Wynik ten powtórzył także w Bischofshofen, co pozwoliło mu zwyciężyć w 41. Turnieju Czterech Skoczni. Na mistrzostwach świata w Falun (1993) zdobył trzy medale. W konkursie indywidualnym na normalnej skoczni po pierwszej serii skoków zajmował trzecie miejsce za Masahiko Haradą i Ivanem Lunardim. Jednak w drugiej kolejce uzyskał 88,5 metra, co było drugą odległością tej serii i awansował na drugie miejsce. Zwyciężył Harada, a trzecie miejsce zajął Jaroslav Sakala. Na dużym obiekcie sytuacja wyglądała podobnie, z tym że po pierwszej serii Austriaka nie było na miejscu gwarantującym medal, a na prowadzeniu znajdował się Espen Bredesen po skoku na odległość 125,5 m. W drugiej serii Goldberger uzyskał najlepszą odległość, skacząc 118,5 m i zdobył brązowy medal. Pierwsze miejsce obronił Bredesen, a drugi był Sakala. Ponadto w konkursie drużynowym wraz z Ernstem Vettorim, Heinzem Kuttinem i Stefanem Horngacherem wywalczył kolejny brązowy medal. Łącznie w tym sezonie dziewięciokrotnie stawał na podium zawodów PŚ, przy czym dwukrotnie zwyciężał, trzykrotnie był drugi i cztery razy trzeci, co dało mu pierwszą w karierze Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ. W klasyfikacji generalnej PŚ w lotach był trzeci, za Sakalą i Didierem Mollardem.
W sezonie 1993/1994 odbyły się igrzyska olimpijskie w Lillehammer. Po pierwszej serii skoków w konkursie indywidualnym na dużej skoczni Goldberger zajmował trzecią pozycję za Jensem Weißflogiem i Espenem Bredesenem. W drugiej serii zdołał obronić swą pozycję i zdobył brązowy medal. W konkursie na normalnej skoczni po pierwszym skoku znajdował się na czwartej pozycji, za Bredesenem, Lasse Ottesenem i Noriakim Kasaim, który wyprzedzał go o 0,5 punktu. W drugiej kolejce osiągnął dopiero dziesiąty wynik i ostatecznie zajął siódmą pozycję. Austriacy w składzie: Heinz Kuttin, Christian Moser, Stefan Horngacher i Goldberger wywalczyli brązowy medal. W tym sezonie zajął także trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej 42. Turnieju Czterech Skoczni po tym, jak był trzeci w Oberstdorfie, piąty w Ga-Pa i Bischofshofen oraz zwyciężył w Innsbrucku. Trzeci był także w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, za Bredesnem i Weißflogiem. Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy w 1994 zajął 13. miejsce. Po zakończeniu sezonu zimowego wziął udział w pierwszej edycji Letniego Grand Prix w skokach, zajmując trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej za Takanobu Okabe i Ari-Pekką Nikkolą.
W sezonie 1994/1995 z 21 rozegranych indywidualnych konkursów PŚ Goldberger wygrał 10, a pięć razy był drugi, co dało mu zwycięstwo w klasyfikacji generalnej z przewagą ponad 600 punktów nad drugim Roberto Ceconem. Za wyniki w lotach zdobył Puchar KOP oraz Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w PŚ w lotach. Najlepszy był także w 43. Turnieju Czterech Skoczni, podczas którego był drugi w trzech pierwszych konkursach, a w Bischofshofen zwyciężył. Na mistrzostwach świata w Thunder Bay zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na dużej skoczni (zwyciężył Tommy Ingebrigtsen). Wyprzedził on Austriaka o 13,1 punktu, a na trzecim miejscu uplasował się Jens Weißflog, który z kolei stracił 29,6 punktu do drugiego miejsca. W konkursie drużynowym reprezentacja Austrii z Goldbergerem zajęła szóste miejsce. Szósty był także w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni. Latem 1995 zwyciężył w drugiej edycji Letniego Grand Prix w skokach.
W sezonie 1995/1996 po raz trzeci w karierze zdobył Kryształową Kulę i po raz drugi z rzędu Puchar KOP oraz Małą Kryształową Kulę PŚ w lotach. W 27 startach w PŚ sześciokrotnie zwyciężał i po dwa razy stawał na drugim i trzecim stopniu podium. W tym sezonie odniósł także swoje ostatnie zwycięstwo w pucharowych zawodach – 9 marca 1996 w Harrachovie. Miesiąc wcześniej triumfował na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz, wyprzedzając Janne Ahonena i Urbana Franca.
W 1997 na mistrzostwach świata w Trondheim wywalczył brązowy medal na normalnej skoczni, ustępując tylko Ahonenowi i Haradzie. Kazuyoshi Funaki, który zajął czwarte miejsce, stracił do Austriaka zaledwie 1 punkt. Na dużym obiekcie szansę na dobre miejsce stracił już po pierwszym skoku, w którym uzyskał zaledwie 90,5 m, co dało mu 47. miejsce. W konkursie drużynowym Austriacy z Goldbergerem w składzie zajęli czwarte miejsce. Brązowy medal przegrali z reprezentacją Niemiec o 4,7 punktu. W 45. Turnieju Czterech Skoczni zajął drugie miejsce, za Primožem Peterką, a o 0,1 punktu przed Dieterem Thomą. Z czterech konkursów tego Turnieju był kolejno trzeci, drugi, czwarty i ósmy. W klasyfikacji generalnej sezonu 1996/1997 Pucharu Świata zajął szóste miejsce, sześciokrotnie stając na podium w poszczególnych konkursach.
W sezonie 1997/1998 ani razu nie zdołał stanąć na podium, zajmując ostatecznie 17. miejsce w klasyfikacji generalnej. Na igrzyskach olimpijskich w Nagano w lutym 1998 wystartował tylko w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, gdzie zajął 22. miejsce. Na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie zajął 14. miejsce. W kolejnym sezonie skoków 1998/1999 tylko raz stanął na podium 30 grudnia 1998 w Oberstdorfie, gdzie był drugi. W następnych konkursach 46. edycji Turnieju Czterech Skoczni był kolejno siódmy, jedenasty i dziewiętnasty, co dało mu czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej. Walkę o trzecie miejsce przegrał z Janne Ahonenem, ale był w tej edycji najwyżej sklasyfikowanym Austriakiem. Nie brał udziału w mistrzostwach świata w Ramsau w lutym 1999, a w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata zajął siedemnaste miejsce.
Latem 1999 zajął drugie miejsce w szóstej edycji Letniego Grand Prix w skokach, przegrywając jedynie ze Svenem Hannawaldem. Dobre wyniki w lecie przełożyły się na zimowy sezon 1999/2000. 27 listopada 1999 w Kuopio zajął drugie miejsce, ustępując jedynie Martinowi Schmittowi. Później jeszcze pięciokrotnie stawał na podium, raz był drugi i cztery razy trzeci. Dobre wyniki w 48. Turnieju Czterech Skoczni dały mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej. Piąty był także w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w skokach, a w Pucharze Świata w lotach był czwarty. W 2000 na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund zajął ósme miejsce. W tym samym roku ustanowił nowy rekord świata w długości skoku narciarskiego (225,0 metrów). Dokonał tego 18 marca 2000 na Velikance w Planicy. Rekord ten utrzymał się aż do zakończenia sezonu 2002/2003, kiedy najpierw został wyrównany przez Adama Małysza, a następnie trzykrotnie poprawiony przez Mattiego Hautamäkiego, który uzyskał kolejno 227,5 m, 228,5 m oraz 231,0 m.
W sezonie 2000/2001 wziął udział w mistrzostwach świata w Lahti. Zajął tam 11. miejsce indywidualnie na dużej skoczni, a następnie wspólnie z Wolfgangiem Loitzlem, Martinem Höllwarthem i Stefanem Horngacherem zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym. W konkursach na skoczni normalnej był szósty indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobył złoty medal. 9 marca 2001 w Trondheim wywalczył jedyne swoje podium w tym sezonie, zajmując drugie miejsce za Adamem Małyszem. Polak był także jedynym skoczkiem, który wyprzedził Austriaka w klasyfikacji generalnej piątej edycji Turnieju Nordyckiego oraz ósmej edycji Letniego Grand Prix w skokach.
Kolejne podium wywalczył 2 grudnia 2001 w Titisee-Neustadt, gdzie zajął trzecie miejsce za Hannawaldem i Małyszem. Było to jego jedyne podium w całym sezonie 2001/2002. W klasyfikacji generalnej PŚ był trzynasty. Wystartował także na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie w 2002, gdzie zajął. 29. miejsce. W sezonie 2002/2003 trzykrotnie stawał na podium, w tym po raz ostatni w karierze, 1 stycznia 2003 w Garmisch-Partenkirchen, gdzie był drugi. Swój ostatni sukces osiągnął na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, gdzie w konkursie drużynowym wraz z Andreasem Widhölzlem, Wolfgangiem Loitzlem i Thomasem Morgensternem zdobył brązowy medal. W konkursie indywidualnym nie wystartował. Ostatni występ w Pucharze Świata zaliczył 6 marca 2005 w Lahti, gdzie zajął 49. miejsce. Oficjalne zakończenie kariery ogłosił 13 stycznia 2006 po oddaniu swego ostatniego skoku na skoczni Kulm w Tauplitz. Łącznie w przeciągu całej kariery 63 razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata, w tym 20 razy zwyciężał, 25 razy był drugi i 18 razy trzeci. Pod względem liczby zwycięstw w klasyfikacji generalnej PŚ w skokach jest na trzecim miejscu w historii, za Mattim Nykänenem i Adamem Małyszem.
Obecnie Andreas jest komentatorem austriackiej stacji ORF1 i występuje w tej roli podczas większości zawodów w skokach narciarskich Pucharu Świata. Podczas Turnieju Czterech Skoczni występował jako przedskoczek z kamerą na kasku, a w czasie najazdu po rozbiegu i tuż po wylądowaniu mówił przez mikrofon.
W 2006 roku wziął udział w drugiej edycji austriackiego Tańca z gwiazdami.
W 1997 roku Goldberger przyznał, że brał kokainę, w rezultacie został zawieszony przez Austriacki Związek Narciarski na sześć miesięcy. W listopadzie 1997 roku ogłosił, że będzie skakał w barwach Jugosławii[2] Doszedł jednak do porozumienia z krajowym Związkiem i pozostał członkiem reprezentacji Austrii.
Indywidualnie
1994 Lillehammer | – | brązowy medal (K-120), 7. miejsce (K-90) |
1998 Nagano/Hakuba | – | 22. miejsce (K-90) |
Drużynowo
1994 Lillehammer | – | brązowy medal[uwaga 1] |
Starty A. Goldbergera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3. | 20 lutego | 1994 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-120 | indywid. | 128,5 m | 121,5 m | 255,0 pkt | 19,5 pkt | Jens Weißflog |
3. | 23 lutego | 1994 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-120 | druż.[uwaga 1] | 123,5 m | 127,5 m | 918,9 pkt (254,3 pkt) | 51,2 pkt | Niemcy |
7. | 25 lutego | 1994 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | indywid. | 98,0 m | 93,5 m | 258,0 pkt | 24,0 pkt | Espen Bredesen |
22. | 11 lutego | 1998 | Hakuba | Olimpijska | K-90 | indywid. | 81,0 m | 81,5 m | 196,5 pkt | 38,0 pkt | Jani Soininen |
Indywidualnie
1993 Falun | – | brązowy medal (K-115), srebrny medal (K-90) |
1995 Thunder Bay | – | 6. miejsce (K-90), srebrny medal (K-120) |
1997 Trondheim | – | brązowy medal (K-90), 47. miejsce (K-120) |
2001 Lahti | – | 11. miejsce (K-116), 6. miejsce (K-90) |
Drużynowo
1993 Falun | – | brązowy medal[uwaga 2] |
1995 Thunder Bay | – | 6. miejsce[uwaga 3] |
1997 Trondheim | – | 4. miejsce[uwaga 4] |
2001 Lahti | – | brązowy medal (K-116)[uwaga 5], złoty medal (K-90)[uwaga 6] |
Starty A. Goldbergera na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3. | 21 lutego | 1993 | Falun | Lugnet | K-115 | indywid. | 113,0 m | 118,5 m | 237,6 pkt | 3,8 pkt | Espen Bredesen |
3. | 23 lutego | 1993 | Falun | Lugnet | K-115 | druż.[uwaga 2] | 105,0 m | 107,5 m | 745,4 pkt (201,5 pkt) | 76,1 pkt | Norwegia |
2. | 27 lutego | 1993 | Falun | Lugnet | K-90 | indywid. | 89,5 m | 88,5 m | 231,3 pkt | 6,5 pkt | Masahiko Harada |
6. | 12 marca | 1995 | Thunder Bay | Normal Thunder | K-90 | indywid. | 98,5 m | 81,0 m | 230,0 pkt | 36,0 pkt | Takanobu Okabe |
6. | 16 marca | 1995 | Thunder Bay | Big Thunder | K-120 | druż.[uwaga 3] | 129,5 m | 130,0 m | 728,1 pkt (269,6 pkt) | 170,9 pkt | Finlandia |
2. | 18 marca | 1995 | Thunder Bay | Big Thunder | K-120 | indywid. | 127,5 m | 127,5 m | 259,5 pkt | 13,1 pkt | Tommy Ingebrigtsen |
3. | 22 lutego | 1997 | Trondheim | Granåsen | K-90 | indywid. | 96,0 m | 94,0 m | 257,0 pkt | 6,5 pkt | Janne Ahonen |
4. | 27 lutego | 1997 | Trondheim | Granåsen | K-120 | druż.[uwaga 4] | 117,0 m | 119,5 m | 840,9 pkt (229,7 pkt) | 114,4 pkt | Finlandia |
47. | 1 marca | 1997 | Trondheim | Granåsen | K-120 | indywid. | 90,5 m | — | 58,4 pkt | 193,7 pkt | Masahiko Harada |
11. | 19 lutego | 2001 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | indywid. | 111,5 m | 113,0 m | 217,5 pkt | 58,8 pkt | Martin Schmitt |
6. | 23 lutego | 2001 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | indywid. | 80,5 m | 93,5 m | 216,5 pkt | 29,5 pkt | Adam Małysz |
3. | 24 lutego | 2001 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | druż.[uwaga 5] | 90,5 m | 96,5 m | 880,2 pkt (141,0 pkt) | 59,6 pkt | Niemcy |
1. | 25 lutego | 2001 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | druż.[uwaga 6] | 86,5 m | 91,0 m | 953,5 pkt (224,5 pkt) | — |
Indywidualnie
1992 Harrachov | – | srebrny medal |
1994 Planica | – | 13. miejsce |
1996 Tauplitz | – | złoty medal |
1998 Oberstdorf | – | 14. miejsce |
2000 Vikersund | – | 8. miejsce |
2002 Harrachov | – | 29. miejsce |
Drużynowo
2004 Planica | – | brązowy medal[uwaga 7] |
Starty A. Goldbergera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 22 marca | 1992 | Harrachov | Čerťák | K-180 | indywid. | 175,0 m | 179,0 m | 112,0 m | — | 377,0 pkt | 15,5 pkt | Noriaki Kasai |
13. | 20 marca | 1994 | Planica | Velikanka | K-185 | indywid. | 141,0 m | 128,0 m | — | — | 221,3 pkt | 130,0 pkt | Jaroslav Sakala |
1. | 10-11 lutego | 1996 | Tauplitz | Kulm | K-185 | indywid. | 183,0 m | 183,0 m | 194,0 m | 198,0 m | 738,1 pkt | — | |
14. | 24-25 stycznia | 1998 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-185 | indywid. | 138,0 m | 181,0 m | 185,5 m | 191,0 m | 645,1 pkt | 131,3 pkt | Kazuyoshi Funaki |
8. | 12-14 lutego | 2000 | Vikersund | Vikersundbakken | K-185 | indywid. | 160,5 m | 145,0 m | 187,5 m | —[uwaga 8] | 450,1 pkt | 86,7 pkt | Sven Hannawald |
29. | 9-10 marca | 2002 | Harrachov | Čerťák | K-185 | indywid. | 149,5 m | 140,5 m | —[uwaga 8] | —[uwaga 8] | 243,5 pkt | 152,8 pkt | Sven Hannawald |
3. | 22 lutego | 2004 | Planica | Velikanka | K-185 | druż.[uwaga 7] | 197,0 m | 197,5 m | 1620,8 pkt (383,4 pkt) | 91,0 pkt | Norwegia |