Andrzej Grodzicki
polski geolog / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Andrzej Filip Grodzicki (ur. 24 kwietnia 1935 w Sokołowie[2][3], zm. 25 marca 2024[4]) – polski geolog, profesor nauk o Ziemi specjalizujący się w petrografii i mineralogii, emerytowany profesor Instytutu Nauk Geologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego[1][5][6].
Data i miejsce urodzenia |
24 kwietnia 1935 |
---|---|
Data śmierci |
25 marca 2024 |
profesor nauk nauk o Ziemi | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1969 |
Habilitacja |
1988 |
Profesura |
20 maja 1998[1] |
Uczelnia | |
Stanowisko |
profesor |
Okres zatrudn. |
od 1960 do emerytury |
Uczelnia |
Szkoła Wyższa Rzemiosł Artystycznych i Zarządzania we Wrocławiu |
Stanowisko |
profesor |
W latach 1952–1960 odbył studia geologiczne na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego, po czym rozpoczął pracę w Zakładzie Mineralogii i Petrografii Instytutu Nauk Geologicznych na tymże wydziale[2][3]. Od początku pracy aż do 1981 r. był zaangażowany w działalność na rzecz Muzeum Mineralogicznego UWr[6]. Doktorat obronił w 1969 r., a habilitował się w 1988 r.[2][3] W 1998 r. uzyskał tytuł profesora[1]. Zorganizował Pracownię Separacji i Wzbogacania Minerałów i kierował nią w latach 1986–2005[2][3]. W latach 1999–2005 był też kierownikiem Muzeum Geologicznego UWr[7]. Był też profesorem w Szkole Wyższej Rzemiosł Artystycznych i Zarządzania we Wrocławiu[1]
Jest autorem ponad 120 artykułów w czasopismach naukowych i 11 patentów[2][3].
Był członkiem Komitetu Nauk Mineralogicznych i Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN[1].
Jest autorem książek[8]:
- Elektrostatyczne wzbogacanie fosforytów (z Jerzym Schroederem i Józefem Głuszkiem; 1973)[9]
- Informator dla amatora-poszukiwacza złota, kamieni szlachetnych i ozdobnych (1984)[10]
- Metoda denudodezagregacji i jej zastosowanie w badaniach skał okruchowych (1989)[11]