Andrzej Lachowicz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Andrzej Lachowicz (ur. 14 sierpnia 1939 w Wilnie, zm. 30 grudnia 2015 we Wrocławiu) – polski grafik, fotografik, malarz, twórca filmów, teoretyk sztuki, członek grupy Permafo i współtwórca galerii o tej samej nazwie.
Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1939 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
30 grudnia 2015 | ||
Narodowość |
polska | ||
Dziedzina sztuki |
fotografia, grafika, malarstwo, film, wideo | ||
Odznaczenia | |||
|
Jego matka była profesorem na Uniwersytecie im. Stefana Batorego, ojciec – wysoko postawionym komisarzem kolei państwowych. Studiował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1957-1960), potem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta) we Wrocławiu pod skrzydłami prof. Stanisława Dawskiego.
Przez 40 lat działalności artystycznej był organizatorem wielu artystycznych przedsięwzięć. Od 1968 był członkiem ZPAF. Pionier i pomysłodawca Międzynarodowych Triennale Rysunku we Wrocławiu. W latach 1970–1981 prowadził galerię Permafo.[1] Uczestnik Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70, we współpracy ze Zbigniewem Dłubakiem i Natalią LL[2]. Był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (1997), Verien Kulturokontakte w Wiedniu (1991) i PRO-HELVETIA w Szwajcarii.
W 2009 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3] oraz otrzymał Nagrodę im. Katarzyny Kobro.
Ważny obszar jego działalności stanowiły teksty teoretyczne, m.in. Poziomy energetyczne sztuki (1978), Zwątpienie i nadzieja (1986).