Antonio María Esquivel
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Antonio María Esquivel y Suárez de Urbina – hiszpański malarz pochodzący z Andaluzji. Malował obrazy o tematyce biblijnej, mitologicznej oraz portrety[1].
Autoportret, 1847. | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
|
Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Sewillii, gdzie był uczniem José Gutiérrez de la Vega[1] oraz poznał techniki malarskie Murilla. W 1831 r. przeniósł się do Madrytu, gdzie studiował a później wykładał w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Brał udział w tworzeniu Liceo Artístico y Literario w 1837 r., gdzie później wykładał anatomię w sztuce.
W 1839 r. po powrocie do Sewilli w wyniku choroby oślepł niemal całkowicie. Pogrążony w depresji próbował popełnić samobójstwo rzucając się do rzeki Gwadalkiwir. Jego przyjaciele z artystycznych kręgów zebrali środki potrzebne na kosztowną operację oczu u francuskiego specjalisty. Dzięki temu w 1840 r. wyzdrowiał i odzyskał wzrok. W dowód wdzięczności sportretował swoich przyjaciół – romantycznych poetów i malarzy – na obrazie Los poetas contemporáneos z 1846 roku. W 1843 r. został mianowany nadwornym malarzem Izabeli II.
Jego synowie Carlos María i Vicente również byli malarzami.