José Gutiérrez de la Vega
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
José Gutiérrez de la Vega – hiszpański malarz i ilustrator pochodzący z Andaluzji[1].
La última comunión de San Fernando | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
|
W 1802 rozpoczął naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Sewillii. Kopiował dzieła artystów barokowych, zwłaszcza Bartolomé Estebana Murillo.
W 1828 przeprowadził się do Kadyksu, gdzie sportretował rodzinę angielskiego konsula. W 1831 wyjechał do Madrytu, gdzie został profesorem, a następnie członkiem honorowym Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. W 1840 został nadwornym malarzem królowej Izabeli II.
Specjalizował się w portrecie (Retrato de La reina Isabel II, Retrato de Mariano José de Larra Retrato de Doña Narcisa Fernández de Irujo) oraz malarstwie religijnym, gdzie widoczny jest wpływ Murilla (Las Santas Justa y Rufina, La Virgen con el Niño i Alegoría del Nuevo Testamento).