Arnold Vanderlyde
bokser holenderski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Arnold Petrus Maria Vanderlyde pisany również Vanderlijde (ur. 24 stycznia 1963 w Sittard[1]) – holenderski bokser walczący w kategorii ciężkiej, trzykrotny medalista olimpijski.
Arnold Vanderlyde (z prawej) w walce z Roberto Balado w 1990 w Berlinie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
24 stycznia 1963 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
198 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Rozpoczął uprawianie boksu w 1978. Walczył w wadze ciężkiej (do 91 kilogramów).
Wystąpił na mistrzostwach Europy w 1983 w Warnie, ale przegrał pierwszą walkę w ćwierćfinale z późniejszym mistrzem Aleksandrem Jagubkinem z ZSRR[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles zdobył brązowy medal, przegrywając w półfinale z Williem de Witem z Kanady[1]. Brązowy medal wywalczył również na mistrzostwach Europy w 1985 w Budapeszcie, po porażce w półfinale z Gyulą Alvicsem z Węgier[3].
Został srebrnym medalistą mistrzostw świata w 1986 w Reno po wygranej w półfinale z Michaelem Benttem ze Stanów Zjednoczonych i przegranej w finale z Félixem Savónem z Kuby[4]. Zwyciężył na mistrzostwach Europy w 1987 w Turynie wygrywając w finale z Ramzanem Sibijewem z ZSRR[5].
Ponownie zdobył brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu, gdzie pokonał Henry’ego Akinwande z Wielkiej Brytanii i Gyulę Alvicsa, a w półfinale przegrał z późniejszym mistrzem Rayem Mercerem z USA[1]. Na kolejnych mistrzostwach Europy w 1989 w Atenach obronił tytuł mistrzowski po zwycięstwach w półfinale nad Andrzejem Gołotą i w finale na Axelem Schulzem z NRD[6]. Natomiast na mistrzostwach świata w 1989 w Moskwie przegrał pierwszą walkę z Félixem Savónem[7].
Po raz trzeci zdobył złoty medal na mistrzostwach Europy w 1991 w Göteborgu[8]. Zajął drugie miejsce na mistrzostwach świata w 1991 w Sydney, po raz kolejny przegrywając w finale z Savónem[9].
Na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie zdobył po raz trzeci brązowy medal. W półfinale znowu pokonał go Savón[1]. Po tym turnieju zakończył karierę bokserską.
Arnold Vanderlyde był mistrzem Holandii w wadze ciężkiej w latach 1983 i 1985-1991[10].
Stoczył w sumie 254 walki, z których wygrał 233, przegrał 20 i zremisował 1[10]. Nigdy nie przeszedł na zawodowstwo.
Został wybrany najlepszym sportowcem Holandii w 1991. W 1994 został kawalerem Orderu Oranje-Nassau[10].