Autofagia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Autofagia (z gr. αυτός (autós) – sam[1][2] i gr. φαγειν (fagein) – jeść, zjadać; tłumaczone jako samozjadanie, ang. self-eating), inaczej autofagocytoza – biologiczny proces kataboliczny polegający na kontrolowanym rozkładzie przez komórkę cząsteczek chemicznych, fragmentów komórki i organelli komórkowych[3][4].
Autofagia jest procesem wysoce konserwatywnym i występuje u wszystkich eukariontów, od drożdży do organizmów ssaków i człowieka. Zachodzi zarówno w komórkach zdrowych, jak i w wielu sytuacjach patologicznych i chorobowych. W warunkach fizjologicznych autofagia jest wykorzystywana między innymi do degradacji uszkodzonych lub niepotrzebnych wewnątrzkomórkowych białek czy organelli komórkowych[5]. Ulega także indukcji w komórkach w odpowiedzi na wiele szkodliwych czynników, np.:
Badania nad autofagią mogą prowadzić do postępu w terapii chorób neurogeneratywnych, nowotworów i procesów zapalnych[6].
Podział autofagii:
- mikroautofagia
- makroautofagia
- autofagia zależna od białek opiekuńczych