Autotrofizm
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Autotrofizm[1], samożywność[1] (gr. autós ‘sam’[2], trophikós ‘odżywczy’[3]) – jeden z dwóch podstawowych (obok heterotrofizmu) sposobów odżywiania się organizmów[4]. Autotrofy (organizmy samożywne) samodzielnie przeprowadzają biosyntezę złożonych związków organicznych (węglowodanów, tłuszczy, białek)[5][6][7] z prostych nieorganicznych związków węgla (dwutlenek węgla[5][6][7], węglany[6]), azotu (azotany, sole amonowe)[7] oraz wody[5], wykorzystując do tego celu energię świetlną[5][6][7] uzyskiwaną w procesie fotosyntezy[5] lub energię chemiczną[5][6][7] uzyskiwaną z utleniania prostych związków nieorganicznych[5].
Ze względu na rodzaj wykorzystywanej energii autotrofy dzielimy na[5]:
- fotoautotrofy (rośliny wyższe, bakterie purpurowe, bakterie zielone, sinice, niektóre pierwotniaki, protisty roślinopodobne i inne glony)
- chemoautotrofy (bakterie nitryfikacyjne, bakterie siarkowe, bakterie żelazowe, bakterie metanowe itp.)
U zielenic z rodzaju Scenedesmus występują obie te formy odżywiania (chemoautotrofia pojawia się w przypadku braku światła)[5].