Bernardyn Realino
włoski jezuita, święty katolicki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bernardyn Realino, Bernardino Realino (it.) (ur. 1 grudnia 1530 r. w Carpi we Włoszech – zm. 2 lipca 1616 r. w Lecce we Włoszech) – włoski jezuita, święty Kościoła katolickiego.
prezbiter | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Czczony przez | |||
Beatyfikacja |
1895 | ||
Kanonizacja | |||
Wspomnienie |
2 lipca | ||
Patron |
Lecce, Carpi | ||
Szczególne miejsca kultu |
Lecce | ||
|
Bernardyn Realino urodził się w Carpi. Ukończył studia prawnicze w Bolonii. Pełnił urząd podesty w Felizzano oraz Monferrato[1]. Po doświadczeniu widzenia Matki Bożej z Dzieciątkiem porzucł karierę polityczną i wstąpił do zakonu jezuitów w 1564 r.[2] W 1567 r.[1] przyjął święcenia kapłańskie. Po 7 latach w Lecce założył kolegium, którym zajmował się do końca życia.
Został beatyfikowany w 1895 przez Leona XIII[2], kanonizowany przez Piusa XII w 1947 r[1].
Jest patronem Lecce oraz Carpi[1].
Dzień wspomnienia: 2 lipca[1].
Jego relikwie są przechowywane w Lecce w kościele jezuitów.[2]