Biegonice
osiedle Nowego Sącza / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Biegonice?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Biegonice – osiedle Nowego Sącza w pd.-zach. części miasta. Graniczy z sądeckimi osiedlami: Dąbrowka i Wólki. Od pd. z gm. Stary Sącz (Łazy Biegonickie, miasto Stary Sącz) i gm. Podegrodzie (Podrzecze). Nazwa ma pochodzić od imienia Biegun.
Osiedle Nowego Sącza | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
W granicach Nowego Sącza |
2 lutego 1977[1] |
SIMC |
0959470 |
Powierzchnia |
6,23 km² |
Wysokość |
297 m n.p.m. |
Populacja (2018[2]) • liczba ludności |
|
• gęstość |
233 os./km² |
Strefa numeracyjna |
18 |
Kod pocztowy |
33-300 |
Tablice rejestracyjne |
KN |
Położenie na mapie Nowego Sącza | |
49°35′09″N 20°39′56″E | |
Strona internetowa |
Wieś wzmiankowana w 1280 r. (dokument lokacyjny klasztoru klarysek starosądeckich). Wieś duchowna Bieganice, własność klasztoru klarysek w Starym Sączu, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego[3]. Do 1782 r. była własnością klarysek starosądeckich.
Od 1782 r. do skarbu austriackiego (tzw. fundusz religijny). Od ok. 1786 kolonia niemiecka Biegonice Niemieckie (Laufendorf). Następnie gmina jednowioskowa. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Biegonice, do gromady należały: Biegonice, Dąbrówka Polska, Łazy Biegonickie, Myślec. W 1973 r. część Biegonic włączono do Nowego Sącza. Całe Biegonice włączono do Nowego Sącza w 1977 r.
Od 1990 r. osiedle z własnym samorządem.
Ulice osiedla: Biegonicka, Bohaterów Lenino, Bohaterów Monte Cassino, Ceramiczna, Elektrodowa, Gospodarska, Olszewskiego, Pajora (dawniej Elektrodowa Boczna), Popradzka, Powstańców Warszawy, Sędziwoja, Siewna, Słowacka, Szymaszka (d. H. Sawickiej), Towarowa, Weigla, Węgierska, Winna Góra, Zakładników Zakole.
W roku 1269 Kinga uzyskała zezwolenie biskupa Pawła z Przemiankowa na wybudowanie kościoła w Biegonicach. Na budowę i wyposażenie go przeznaczyła 1 łan staropolski, a szaty liturgiczne wykonała własnoręcznie. W 1288 w Biegonicach stanął pierwszy, modrzewiowy kościół pod wezwaniem św. Wawrzyńca – diakona i męczennika.