Biennale Form Przestrzennych w Elblągu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Biennale Form Przestrzennych – cykliczna impreza w Elblągu w latach: 1965–1973, organizowana i sponsorowana przez elbląskie Zakłady Mechaniczne Zamech. Biennale, którego dzieła „wyjdą z ciasnych ram muzeów i sal wystawowych, staną się (...) codziennością, by kształtować i uwrażliwiać współczesnego człowieka”[1], miało pięć edycji, które różniły się formułą; tylko dwie pierwsze realizowały tytułowe formy przestrzenne. Założeniem Biennale była współpraca artystów sztuk wizualnych z lokalnymi rzemieślnikami wykonującymi projekty.
Pomysłodawcą BFP był Gerard Kwiatkowski – twórca działającej przy zakładach Galerii EL. Władze zgodziły się na organizowanie podobnego biennale pod pretekstem konieczności rozwoju życia kulturalnego na prowincji, a w domyśle – nowoczesnej polskiej kultury na tak zwanych Ziemiach Odzyskanych. Zakłady zapewniały artystom materiały oraz pomoc techniczną w wykonaniu zaprojektowanych form – w zamian artyści mieli stworzyć formy przestrzenne i przekazać je miastu. Prace miały być wykonane w halach fabrycznych z pomocą pracujących w czynie społecznym robotników. Z czasem Biennale coraz bardziej odbiegało od propagandowej ideologii a artyści bardziej zainteresowani możliwością realizacji własnych projektów nie nawiązywali szczególnie do zawartych w programie treści. W efekcie powstało ponad 50 obiektów umieszczonych w przestrzeni miasta, z czego większość stoi do dziś. Obiektami opiekuje się Galeria EL, jednak ich właścicielem jest miasto.
W różnych edycjach festiwalu udział brali m.in. Magdalena Abakanowicz, Jan Berdyszak, Henryk Berlewi, Marian Bogusz, Włodzimierz Borowski, Artur Brunsz, Jan Chwałczyk, Zbigniew Dłubak, Stanisław Dróżdż, Jerzy Fedorowicz, Paweł Freisler, Wanda Gołkowska, Zbigniew Gostomski, Tihamér Gyarmathy, Oskar Hansen, Jerzy Jarnuszkiewicz, Edward Krasiński, Zbigniew Książkiewicz, Hilary Kszysztofiak, Lech Kunka, Jerzy Lengiewicz[2] (1965 r. – zrealizowana forma przestrzenna tzw. „antena nasłuchowa wrogiego wywiadu”)[3][4], Stanisław Łabędzki, Bogdan Łopieński, Adam Marczyński, Andrzej Matuszewski, Jadwiga Maziarska, Henryk Morel, Jerzy Rosołowicz, Stanisław Sikora, Kajetan Sosnowski, Antoni Starczewski, Henryk Stażewski, Maciej Szańkowski, Bogusław Szwacz, Lech Tomaszewski, Magdalena Więcek-Wnuk, Mieczysław Wiśniewski, Krystyn Zieliński, Jan Ziemski.