Włodzimierz Borowski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Włodzimierz Borowski (ur. 1930 w Kurowie koło Lublina, zm. 31 grudnia 2008 w Warszawie) – artysta malarz, twórca environment, happeningów i instalacji, konceptualista. Jeden z pionierów sztuki performance.
Data i miejsce urodzenia |
1930 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
31 grudnia 2008 | ||
Alma Mater | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
Ważne dzieła | |||
Pokaz synkretyczny, Artony | |||
|
W latach 1952 – 55 studiował historię sztuki na KUL. Współtwórca lubelskiej grupy „Zamek”, działającej w latach 1956-1960, do której należeli również Tytus Dzieduszycki, Jan Ziemski i teoretyk sztuki Jerzy Ludwiński. W latach 1958 – 63 tworzył asamblaże – tzw. Artony z tworzyw sztucznych, śmieci, elementów organicznych, następnie od 1963 tzw. Manilusy (nazwa pochodziła od MANIfest LUStrzany) – były to asamblaże z luster, w których publiczność widziała swoje własne odbicia oraz z innych, przypadkowo zebranych przedmiotów. W 1966 zaczął tworzyć swoje pierwsze Pokazy Synkretyczne, dzięki którym stał się jednym z pionierów sztuki performance w Polsce. W 1967 roku wziął udział w Międzynarodowych Spotkaniach Artystów, Naukowców i Teoretyków Sztuki w Osiekach, gdzie wykonał akcję Zdjęcie kapelusza. Uczestnik Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70[1].
Po 1980 roku uczestniczył w ruchu tzw. kultury niezależnej.