Bitwa pod Łojowem, znana także jako druga bitwa pod Łojowem miała miejsce 6 lipca 1651 koło Łojowa, ok. 50 km od Czernihowa, podczas powstania Chmielnickiego i podobnie jak pierwsza, zakończyła się zwycięstwem wojsk litewskich pod dowództwem Janusza Radziwiłła.
Szybkie fakty Czas, Miejsce ...
Zamknij
Już kilka tygodni po bitwie pod Beresteczkiem, Bohdanowi Chmielnickiemu udało się zebrać rozproszonych Kozaków i wsparty przez Tatarów ponownie stanowił poważne zagrożenie. Tymczasem po stronie polskiej pospolite ruszenie, podobnie jak i król Jan Kazimierz, odmówiło dalszej walki i wróciło do domów. W głąb Ukrainy ruszyły oddziały zaciężne. 3 września hetmani koronni (Potocki i Kalinowski) zajęli Lubar. Na spotkanie z oddziałami koronnymi zdążał na czele wojsk litewskich (11 chorągwi jazdy litewskiej, w tym 2 chorągwie tatarskie Sienkiewicza i Murzy, w sumie 4000 żołnierzy) Janusz Radziwiłł, rozbijając 6 lipca osłonowe oddziały kozackie pułkownika Martyna Nebaby (15 000 głównie piechoty) idące na Homel pod Łojowem nad Dnieprem. Zwycięski hetman polny litewski, po uwolnieniu trzytysięcznego oddziału jazdy kozackiej oblężonego w Krzyczewie, 4 sierpnia zajął Kijów[1][2][3][4].