Bitwa pod Drzycimiem
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa pod Drzycimiem nad Wdą stoczona 5 kwietnia 1091 roku podczas wyprawy Władysława Hermana na Pomorze Wschodnie. Wyprawa zakończyła się spustoszeniem kraju Pomorzan przez siły Władysława Hermana, oraz nierozstrzygniętą bitwą. Kolejna próba zajęcia tej Ziemi przez księcia Władysława (oblężenie Nakła przy udziale posiłków czeskich) nie dała rezultatu.
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
nierozstrzygnięta | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
53°30′49″N 18°18′59″E |
Władysław Herman dążył do odzyskania Pomorza (utraconego kilka lat wcześniej), które najechał w roku 1090. Wyprawa doprowadziła do spalenia grodu w Gdańsku, oraz spustoszenia kraju Pomorzan i wzięcia wielu jeńców.
Zgodnie z informacjami zapisanymi przez Galla Anonima, którego kronika jest jedynym źródłem dotyczącym tej bitwy, wojska Władysława Hermana w trakcie marszu powrotnego z łupami i jeńcami zostały zaatakowane przez zebrane siły Pomorzan nad rzeką Wdą. Bitwa trwająca wiele godzin przyniosła obu stronom duże straty, walki ustały dopiero wraz z nocą. W momencie ustania walk siły polskie utrzymały pole bitwy, a Pomorzanie wycofali się. Ze względu na poniesione straty siły Władysława Hermana nie podjęły pościgu, tylko ruszyły w dalszą drogę do kraju[1].
Wyprawa w roku następnym nosiła znamiona wyprawy odwetowej, jednakże nie była udana. Pomorze Wschodnie podbił ponownie dopiero Bolesław Krzywousty.