Bitwa pod Hexham
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa pod Hexham – starcie zbrojne, które miało miejsce 15 maja 1464 roku. Bitwa oznaczała kres znaczącego oporu Domu Lancasterów w północnej Anglii we wczesnym okresie panowania Edwarda IV.
Wojna Dwóch Róż | |||
Okolice Hexham na XVIII-wiecznej mapie | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce |
Hexham w hrabstwie Northumberland | ||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo sił Yorków | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
54°58′12″N 2°06′00″W |
Bitwa miała miejsce w pobliżu miasteczka Hexham w hrabstwie Northumberland. John Neville, późniejszy 1. markiz Montague, stojący na czele sił liczących 3–4 tysiące ludzi, pokonał zbuntowanych Lancasterów. Większość ich przywódców, w tym Henryk Beaufort, 3. książę Somerset została ujęta i stracona. Jednak Henryk VI zdołał uciec na północ.
Gdy nie stało przywódców, jedynie kilka zamków pozostało w rękach buntowników. Gdy i te padły w ciągu roku, Edward IV nie miał poważnych przeciwników, dopóki hrabia Warwick nie zmienił swych zapatrywań przechodząc na stronę Lancasterów w roku 1469.