Bitwa pod Quiberon (1795)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa pod Quiberon – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniach od 23 czerwca do 21 lipca 1795 roku podczas wojny Francji z pierwszą koalicją. Bitwa zwana jest także francuską inwazją, lądowaniem Rojalistów na Quiberon lub francuską ekspedycją.
I koalicja antyfrancuska | |||
Un épisode de l'affaire de Quiberon, Paul-Emile Boutigny | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Przyczyna |
najazd wojsk koalicyjnych na Francję | ||
Wynik |
zwycięstwo wojsk rewolucyjnych | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
47°30′00,0000″N 3°07′48,0000″W |
W okolicy przylądka Quiberon doszło do lądowania wojsk Rojalistów w celu wsparcia powstania Szuanów i wandejskiego. Lądowanie rozpoczęło się 23 czerwca i zostało ostatecznie odparte 21 lipca. Celem ekspedycji było doprowadzenie do powstania w całej zachodniej Francji, co miało zdławić francuską rewolucję, przywracając we Francji monarchię.
Ludwik XVIII i hrabia d'Artois podzielili między siebie obszary działań Rojalistów - Ludwik wziął na siebie działania polityczne oraz obszar od Alp po Pireneje (wraz z Lyonem), a hrabia zachodnie prowincje (Wandea, Bretania, Normandia). Decyzją hrabiego naczelnym wodzem w Bretanii został Joseph-Geneviève de Puisaye, co było dobrym wyborem, gdyż de Puisaye obdarzony był talentem militarnym i jednocześnie posiadał dyplomatyczne doświadczenie.