Bob Purdie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Robert „Bob” Purdie (ur. 18 lutego 1911 w Glasgow, zm. 9 lipca 1982) – nowozelandzki bokser.
Pełne imię i nazwisko |
Robert Purdie |
---|---|
Pseudonim |
Bob |
Data i miejsce urodzenia |
18 lutego 1911 |
Data śmierci |
9 lipca 1982 |
Obywatelstwo | |
Kategoria wagowa |
piórkowa, lekka |
Bilans walk zawodowych | |
Liczba walk |
1 |
Zwycięstwa |
1 |
Przez nokauty |
1 |
Przez poddania |
0 |
Przez decyzje |
0 |
Porażki |
0 |
Remisy |
0 |
Nieodbyte |
0 |
W 1930 i 1931 zostawał mistrzem kraju[1] w wadze piórkowej. W październiku 1931 po występie na amatorskich mistrzostwach kraju, wraz z Bertem Lowe i Haroldem Thomasem, został wybrany do składu reprezentacji na igrzyska olimpijskie w 1932[2]. Na igrzyskach wystartował w wadze lekkiej (do 60 kg) i zajął ostatnie, 8. miejsce[3]. W pierwszej rundzie zmagań trafił na Włocha Mario Bianchiniego. Na początku walki przeważał Nowozelandczyk, który wygrał dwie pierwsze rundy. W trzeciej rundzie początkowo przeważał włoski zawodnik, ale w końcówce Purdie objął przewagę. Gdy sędziowie zadecydowali o zwycięstwie Bianchiniego, widownia zaczęła buczeć, a gdy pokonany Nowozelandczyk zszedł z ringu, pocieszała go[4]. W 1937 stoczył jedyną profesjonalną walkę, a jego rywalem był Tommy Hendrie. Purdie wygrał przez nokaut.