Bodhiruci (starszy)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bodhiruci (skt बॊधिरुचि; ur. ?, zm. ok. 535) (chiń. 菩提流支, pinyin Pútíliúzhī[1]; kor. Poriryuji, Pojeryuji (보제류지); jap. Bodairushi (ぼだいるし); wiet. Bồ-đề-lưu-chi) – indyjski mnich buddyjski i tłumacz tekstów buddyjskich na język chiński.
Pochodził z północnych Indii. W 508 r. razem Buddhasantą i Ratnamatim przybył do Chin, do Luoyangu.
Uważa się, że przetłumaczył na j. chiński 127 zwojów sutr mahajanyi komentarzy i dlatego zwany był Mistrzem Tripitaki.
Przetłumaczył Daśabhūmikasūtraśāstra – Traktat o Sutrze Dziesięciu Poziomów (chiń. Shidijing lun), którego autorem był Vasubandhu. Traktat ten w skrócie nazywany był Dilun. Buddyści związani z tym tekstem sformowali szkołę dilun, a za pierwszego jej patriachę uważano Bodhiruciego. Tekst ten, ponieważ poruszał podobne tematy, co Avatamsaka Sutra, przygotował grunt pod jej późniejszą popularność. Również mistrzowie szkoły dilun, gdy w czasach dynastii Tang powstała szkoła huayan (Avatamsaki), przeszli do tej nowej szkoły.
Bodhiruci miał silne związki z ideami Czystej Krainy i w 530 r. nawrócił na buddyzm późniejszego słynnego propagatora amidyzmu taoistę Tanluana.