Bracia dobrzyńscy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bracia dobrzyńscy, oficjalna nazwa Pruscy Rycerze Chrystusowi, zwani też Kawalerami Jezusa Chrystusa a po łacinie Fratres Milites Christi (de Prussia, de Dobrzyn, de Mazovia) – zakon rycerski zorganizowany przez biskupa pruskiego Chrystiana pomiędzy 1216 a 1228 r. w celu szerzenia wiary chrześcijańskiej i podboju Prus[1]. W tym samym roku utworzenie zakonu zatwierdził papież Grzegorz IX, a książę Konrad I mazowiecki nadał im w posiadanie część ziemi dobrzyńskiej, razem z Dobrzyniem nad Wisłą. Był to jedyny zakon rycerski, który powstał i ukształtował się na ziemiach polskich[2].
Szybkie fakty Pełna nazwa, Nazwa łacińska ...
Pełna nazwa |
Zakon Rycerzy Chrystusa z Dobrzynia |
---|---|
Nazwa łacińska |
Fratres Milites Christi de Dobrzyn |
Skrót zakonny |
Dobrzyńcy |
Wyznanie | |
Kościół | |
Status kanoniczny | |
Założyciel |
Christian z Oliwy, biskup Prus |
Data założenia |
między 1216 a 1228 |
Data zatwierdzenia |
1228 |
Przełożony |
mistrz Bruno |
Liczba członków |
35 (ok.1230) |
Zamknij