Bronisław Ziemiński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bronisław Ziemiński (ur. 10 sierpnia 1860 w Płocku, zm. 14 kwietnia 1915 w Warszawie) – polski lekarz okulista.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
lekarz okulista |
Miejsce zamieszkania |
Warszawa |
Narodowość |
polska |
Tytuł naukowy |
doktor |
Urodził się 10 sierpnia 1860 w Płocku[1]. Był synem Leonarda i Florentyny z domu Tokarskiej (1841–1933). W 1878 ukończył gimnazjum w Warszawie. Kształcił się na Uniwersytecie Dorpackim. Na przełomie 1884/1885 pracował jako wolontariusz, następnie praktykant w klinice prof. Eduarda Raehlmanna, gdzie w grudniu 1884 uzyskał tytuł doktora. W 1885 i 1886 był zatrudniony w klinice dr. Ksawerego Gałęzowskiego w Paryżu, po czym finalizował studia okulistyczne w Anglii. W 1888 zamieszkał w Warszawie i działał jako lekarz okulista w Szpitalu na Pradze oraz w Szpitalu Dzieciątka Jezus. Od 1893 był etatowym ordynatorem Zakładu Oftalmicznego im. Edwarda ks. Lubomirskiego. Był jednym z trzech inicjatorów powstania w 1908 Warszawskiego Towarzystwa Okulistycznego[2]. W tym roku został wybrany prezesem założonego wówczas Polskiego Towarzystwa Okulistycznego dla Królestwa Polskiego.
Był autorem 37 prac naukowych wydanych w czasopismach. Opublikował pracę pt. Zarys okulistyki z 1909[3].
Zmarł 14 kwietnia 1915 w Warszawie[1]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 33-4-25/26)[1].