Broń biała
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Broń biała – ogół broni służącej do walki wręcz[1], zadającej obrażenia przy wykorzystaniu siły ludzkich mięśni[uwaga 1]. Nie posiada elementów wybuchowych[2]. Do XVI w. podstawowy rodzaj broni stosowanej zarówno w wymiarze wojskowym, jak i cywilnym oraz częściowo myśliwskim (obok broni miotającej – rażącej na odległość)[1].