Bułgarski Centralny Komitet Rewolucyjny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bułgarski Centralny Komitet Rewolucyjny (bułg. Български революционен централен комитет) – bułgarska organizacja niepodległościowa, utworzona w 1870 r. przez Wasiła Lewskiego i Lubena Karawełowa. Stawiała sobie za cel wyzwolenie ziem bułgarskich spod panowania tureckiego drogą zbrojnego powstania.
Początkowo głównym liderem organizacji był Lewski, który opracował dla Komitetu program walki o niepodległą, demokratyczną republikę, a jako wrogów bułgarskiego ludu wskazywał zarówno Turków, jak i bułgarskich zamożnych właścicieli ziemskich, akceptujących panowanie tureckie[1]. Po śmierci Lewskiego, straconego przez Turków w lutym 1873 r., Karawełow odszedł od taktyki powstańczej, zaś pierwszoplanową postacią komitetu stał się Christo Botew, również radykalny demokrata. Komitet dwukrotnie inicjował powstania na ziemiach bułgarskich: w Starej Zagorze w 1875 r. i w całej centralnej Bułgarii w kwietniu r. 1876. Oba wystąpienia zakończyły się klęską; w drugim zginęli, walcząc jako dowódcy oddziałów, niemal wszyscy radykalni członkowie Komitetu. Odnowiona w tym samym roku organizacja przyjęła nowy, bardziej zachowawczy program, postanawiając walczyć o niepodległą Bułgarię jedynie u boku Rosji i rezygnując z daleko idących zmian społecznych.