Cezaropapizm
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cezaropapizm – tendencja nazywana też cezaryzmem, prowadząca do zwierzchności państwa nad Kościołem i decydowaniu o całokształcie życia religijnego, w tym także w materii teologicznej. Przeciwstawia się systemowi teokracji. Cechy cezaropapizmu występowały w gallikanizmie, febronianizmie i józefinizmie[1].
Nie mylić z: papocezaryzm. |
W ciągu wieków następowały różne modele cezaropapizmu, m.in.:
- Cesarstwo Bizantyńskie, w którym cesarze byli stawiani na równi z apostołami
- Święte Cesarstwo Rzymskie
- kościoły narodowe, np. w Wielkiej Brytanii
- Imperium Rosyjskie
- Francja rewolucyjna i bonapartystyczna.