Chalkoteka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chalkoteka (gr. Χαλκοθήκη Chalkotiki, czyli skład brązu) – nieistniejący obecnie budynek na akropolu ateńskim, w którym mieścił się skarbiec Aten. Znajdował się na wschód od brauronionu, na zachód od partenonu. Jego tylna ściana była usytuowana równolegle do południowej ściany fortyfikacyjnej Akropolu[1]. Miał podłużny kształt, wymiary tej budowli wynosiły 43 na 13 metrów. Przed wejściem do budynku usytuowanym od strony północnej znajdował się dobudowany w czwartym wieku przed Chrystusem portyk o szerokości 4,5 m. Na placu przed chalkoteką stała ozdobna brama[2].
Przechowywano w nim broń, posągi i hydrie poświęcone na Akropolu i uważane za należące do bogini Ateny. Zgodnie z edyktem z IV wieku p.n.e. wszystkie przedmioty znajdujące się w chalkotece musiały być wymienione na kamiennej steli, która znajdować się miała przed budynkiem. Budynek został wzniesiony w V wieku p.n.e., był powiększany i modyfikowany w późniejszych latach. Świadczą o tym elementy architektoniczne występujące w jego otoczeniu. Wewnątrz, wzdłuż osi podłużnej budynku, znajdowało się sześć kolumn podpierających dach. Północno-wschodni budynku narożnik spoczywał na schodach wykutych przed Partenonem. Jedynymi zachowanymi śladami po chalkotece są fragmenty tufowych fundamentów[3].