Codex Gigas
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Codex Gigas (pol. Wielki Kodeks, Wielka Księga), oznaczany przez sigla gig (tradycyjny system) lub 51 (Beuron system)[1] – największy istniejący średniowieczny manuskrypt na świecie. Rękopis powstał na początku XIII wieku w Czechach, w benedyktyńskim klasztorze w Podlažicach(inne języki) (obecnie Chrast). Jest przechowywany w Bibliotece Królewskiej w Sztokholmie. Przekazuje tekst Starego i Nowego Testamentu oraz szereg pozabiblijnych dodatków, wśród nich dzieła Józefa Flawiusza, Kronikę Czechów Kosmasa oraz traktaty medyczne. W tekście biblijnym dla krytyków tekstu cenny jest tekst Dziejów Apostolskich oraz Apokalipsy św. Jana. Kodeks słynie z dwóch rzeczy: uchodzi za największy rękopis w Europie oraz z wizerunku diabła[2]. Ze względu na wizerunek diabła kodeks jest również znany jako „Biblia Diabła” lub „Diabelska Biblia”[3].
Data powstania |
XIII w. | ||
---|---|---|---|
Miejsce powstania |
Klasztor w Podlažicach | ||
Rozmiary |
91 × 50 cm | ||
Typ tekstu |
tekst zachodni | ||
Miejsce przechowywania |
Biblioteka Królewska w Sztokholmie | ||
|