Cukiernie Semadenich
Cukiernia w Warszawie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Cukiernie Semadenich?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Przez cały XIX wiek na ziemie polskie przybywali szwajcarscy cukiernicy z kantonu Gryzonia (franc. Grisons, niem. Graubünden)[uwaga 1]. Wśród nich najliczniejszą grupę stanowiły cukiernicy z rodziny Semadeni[1]. Wywodzili się z gminy Poschiavo (leżącej tuż przy granicy Włoch, na południe od alpejskiej przełęczy Berninapass, oddzielającej ich od rejonu zwanego Górną Engadyną w dolinie górnego Innu)[uwaga 2]. Założyli oni cukiernie w kilku miastach, z których najbardziej znane były w Warszawie, Lublinie oraz polska cukiernia w Kijowie, wspominane do dzisiaj w wielu publikacjach[2][3][4][5]. Tworzyli zwartą, współpracującą ze sobą rodzinę, jednak w zachowanych przekazach (również w aktach urzędowych) jest sporo niezgodności w kwestii dat, a nawet pokoleń. Przyczyniła się do tego ruchliwość rodziny, powtarzające się imiona[uwaga 3] i powtarzające się nazwiska małżonek (parokrotnie była to Semadeni z Semadenich) oraz przekazywanie sobie cukierni w rodzinie[6]. Przez znaczną część XIX wieku tworzyli zamknięty krąg imigrantów i niemal wszyscy żenili się ze Szwajcarkami. Byli ewangelikami reformowanymi (kalwińskimi)[7].