Dal (jacht)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dal – slup na którym w latach 1933/1934 Andrzej Bohomolec, Jerzy Świechowski i Jan Witkowski przepłynęli Atlantyk[3].
Dal w Centrum Konserwacji Wraków Statków | |||
Numer na żaglu |
PZ 1933 (w roku 1980)[1] | ||
---|---|---|---|
Właściciel | |||
Dane podstawowe | |||
Typ |
Hexe[2] | ||
Materiał | |||
Historia | |||
Data budowy |
1926 (lub 1927)[2] | ||
Dane techniczne | |||
Wyporność |
4,5 t | ||
Długość kadłuba |
8,5 m | ||
Szerokość (B) |
2,85 m | ||
Ożaglowanie | |||
Typ ożaglowania | |||
Powierzchnia ożaglowania |
45 m² | ||
Liczba masztów |
1 | ||
Napęd mechaniczny | |||
Silnik |
został zdemontowany przed wyprawą | ||
|
Jacht Dal był 8,5-metrowym slupem o szerokości 2,15 m, zanurzeniu 1,3 m, wyporności 4,5 t i powierzchni żagli 45m²[4]. Cena kupna (wraz z późniejszymi remontami) wynosiła ok. 11 000 zł (PLZ)[5].
Bohomolec chciał, żeby Dal została w USA jako symbol Polski morskiej[wymaga weryfikacji?][6]. Za 1623,40 dolarów sprzedał jacht Zjednoczeniu Polskiemu Rzymskokatolickiemu[potrzebny przypis] i chociaż suma ta nie równoważyła wartości łodzi, cel osiągnął: do 1941 Dal stała w miejscu wystawowym na wodzie, później na lądzie przed chicagowskim Museum of Science and Industry (Muzeum Wiedzy i Przemysłu[4]), a od 1942 do 1967, przez przeszło 20 lat, wewnątrz Muzeum w dziale Transportu[potrzebny przypis]. W 1967 Muzeum zrezygnowało z wystawiania Dali[4]: jeśli nie znalazłby się nikt, kto mógłby ją przejąć, jacht miał zostać spalony. Wtedy plan przejęcia „Dali” wyremontowanie jej własnym kosztem i pracą, a następnie przekazanie Centralnemu Muzeum Morskiemu w Gdańsku zgłosił Ireneusz Gieblewicz (ur. 7 września 1935), żeglarz, jachtowy sternik morski, od 1966 mieszkający w USA[potrzebny przypis].
Swoje zamierzenie Gieblewicz wykonał. W 1980 Dal została przetransportowana na pokładzie statku „Bronisław Lachowicz” do Bremerhaven. Stamtąd do Kanału Kilońskiego Gieblewicz popłynął sam[potrzebny przypis], a dalej – z Edwardem Waszkiewiczem[potrzebny przypis] – przez Szwecję, Szczecin, Świnoujście do Gdyni[4]. Na ostatnim etapie rejsu do Gdyni Dalą dowodził j.k.ż.w.[doprecyzuj!] Wojciech Jacobson, a w załodze byli: Ireneusz Gieblewicz, Barbara Gieblewicz (jego żona) i Wiktor Rachubiński. Odcinek Świnoujście – Hel Dal przebyła w 33 godziny (średnia prędkość 6,06 w). 14 sierpnia 1980 Ireneusz Gieblewicz zameldował na kei Basenu Jachtowego im. Zaruskiego w Gdyni, że po 47 latach jacht Dal powrócił do Polski. Akt darowizny Dali Centralnemu Muzeum Morskiemu Gieblewicz podpisał w Gdańsku 16 września 1980[potrzebny przypis].
Jacht został umieszczony na zewnątrz Centralnego Muzeum Morskiego (Narodowe Muzeum Morskie) w Gdańsku, gdzie był eksponowany przez 4 lata. W 1985 jacht został umieszczony w hangarze. W 1995 został przewieziony do magazynów w Tczewie[4]. Andrzej Bohomolec nie był obecny podczas powrotu Dali do Polski, ale chcąc symbolicznie zaznaczyć swą obecność, ufundował z tej okazji Kaplicę Ludzi Morza (w kościele Mariackim w Gdańsku), gdzie na płaskorzeźbie, na fali morskiej widoczna jest sylwetka jachtu Dal oraz napis: „Matce Bożej, patronce dalekich mórz i oceanów, kaplicę tę ufundował – żeglarz Andrzej Bohomolec”[potrzebny przypis].
W 2014 jacht przetransportowano do Pucka i wyremontowano[4].
Od 2016 Dal jest wystawiona w Centrum Konserwacji Wraków Statków w Tczewie (oddział Narodowego Muzeum Morskiego)[7][8][9].