Dariusz I Wielki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dariusz I Wielki (staropers. 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁 Dārayava(h)uš; ur. ok. 550 p.n.e., zm. 486 p.n.e.) – trzeci[1] szachinszach Imperium Achemenidów, rządzący w latach 522–486 p.n.e. Pod jego władzą perskie imperium osiągnęło największy w swojej historii zasięg terytorialny. W 490 p.n.e. dowodził wyprawą przeciwko Grecji, która ostatecznie zakończyła się klęską. Dariusz I zorganizował sprawną administrację w swoim państwie, ujednolicił system monetarny, a także uczynił z aramejskiego oficjalny język w imperium[2]. Był monoteistą i oddanym czcicielem Ahura Mazdy, w swych inskrypcjach nigdy nie wspominał z imienia innych bogów[3]. Stworzona z jego polecenia inskrypcja z Behistunu, okazała się ważnym świadectwem języka staroperskiego i walnie przyczyniła się do odczytania pisma klinowego. Perski władca wymieniony jest w biblijnych księgach: Aggeusza, Zachariasza i Ezdrasza.
Ten artykuł dotyczy władcy o imieniu Dariusz. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy. |
Relief przedstawiający Dariusza I Wielkiego w Persepolis | |||
Szachinszach Imperium Achemenidów | |||
Okres |
od 522 p.n.e. | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Małżeństwo | |||
| |||
|